"رباعی" از کلمه ی "رباع" به معنی "چهارتایی" گرفته شده است.
"رباعی" شعری است چهار مصراعی که بر وزن "لاحول و لاقوة الابالله" سروده می شود.
سه مصراع اول رباعی تقریباً مقدمه ای برای منظور شاعر هستند و حرف اصلی در مصراع چهارم گفته می شود.
رباعی در قدیم را از لحاظ موضوع می توان به سه دسته تقسیم کرد:
~~maroon:__الف) رباعی عاشقانه: مثل رباعی های رودکی __
__ب) رباعی صوفیانه : مثل رباعی های ابوسعید ابوالخیر، عطار و مولوی __
__ج) رباعی فلسفی: مثل رباعی های خیام __~~
{img src=http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/show_image.php?id=20224}
|
شکل رباعی به صورت زیر است:
~~blue:..................... الف ///////// ..................... الف
..................... ب ///////// ..................... الف~~
البته در زمانهای قدیم بعضی رباعی ها دارای چهار مصراع هم قافیه بودند.
__نمونه هایی از رباعی:__
~~green:جز من اگرت عاشق شیداست بگو ------- ور میل دلت به جانت ماست بگو
ور هیچ مرا در دل تو جاست بگو ------- گر هست بگو، نیست بگو، راست بگو~~
(مولوی)
~~green:هر سبزه که بر کنار جویی رسته است ------ گویی زلب فرشته خویی رسته است
پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی ------ کان سبزه ز خاک لاله رویی رسته است ~~
(خیام)