بنی نضیر، نام یکی از قبایل یهود ساکن مدینه و نیز نام یکی از غزوات پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم است که بر گرفته از نام آن قبیله می باشد. در مدینه سه قبیله یهودی بنی قینقاع ، بنی نضیر و بنی قریظه در کنار دو قبیله بزرگ عرب اوس و خزرج اقامت داشتند، این سه قبیله یهودی پس از هجرت پیامبر اسلام به مدینه، با آن حضرت پیمان صلح داشند ولی هر سه قبیله نقض عهد نمودند و پیمان صلح را زیر پا نهادند.

مورخان اسلامی نوشته اند: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به همراه تعداد اندکی از یاران خود جهت طلب یاری برای پرداخت خون بهای مردی از بنی عامر که به خطا به دست مسلمانی کشته شده بود، به میان قبیله بنی نضیر که هم پیمان آن حضرت بودند رفت، بنی نضیر به ظاهر خواسته پیامبر را پذیرفتند، اما در همان حال با هم خلوت کردند و تصمیم گرفتند از بام خانه ای که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در زیر آن سرگرم صحبت با آنان بود، سنگی فرو افکنده او را بکشند.

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از توطئه بنی نضیر آگاهی یافت و بی درنگ به مدینه بازگشت آنگاه به آنان پیام داد که از آن دیار بیرون روند. ولی آنان با وسوسه های عبدالله بن ابی، در مقابل رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ایستادند و مسلمانان 15 روز قلعه بنی نضیر را محاصره کردند تا سرانجام تسلیم شدند و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آنان را به شام تبعید کرد. در جنگ بنی نضیر نیز پرچمداری مسلمانان با علی بن ابی طالب (علیه السلام) بوده است.

مراجعه شود به:
غزوه بنی نضیر

منابع :
المغازی، ج 1،‌ ص 363؛ سیزه ابن هشام،‌ ج 3،‌ ص 421