بنی نضیر نام یکی از قبایل یهودی ساکن
مدینه و نیز نام یکی از
غزوه های
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود. در مدینه سه قبیله یهودی به نامهای
بنی قینقاع ، بنی نضیر و
بنی قریظه در کنار دو قبیله بزرگ عرب به نامهای
اوس و
خزرج اقامت داشتند. این سه قبیله یهودی پس از
هجرت پیامبر به مدینه، با پیامبر پیمان صلح بستند ولی هر سه قبیله پیمان خود را شکستند و عهدنامهها را زیر پا نهادند.
پیامبر اکرم به همراه تعداد اندکی از یاران خود جهت طلب یاری برای پرداخت خونبهای مردی از بنی عامر که به خطا به دست مسلمانی کشته شده بود، به میان قبیله بنی نضیر که همپیمان مسلمانان بودند رفت. بنی نضیر در ظاهر، خواسته پیامبر را پذیرفتند، اما در همان حال با هم خلوت کردند و تصمیم گرفتند از بام خانه ای که پیامبر در آن سرگرم صحبت با آنان بود، سنگی فرو افکنند و او را بکشند.
پیامبر از توطئه بنی نضیر آگاهی یافت و بی درنگ به مدینه بازگشت؛ آنگاه به آنان پیام داد که از آن دیار بیرون روند. ولی آنان با وسوسه های
عبدالله بن ابی، در مقابل رسول خدا ایستادند. مسلمانان 15 روز قلعه بنی نضیر را محاصره کردند تا آنان وادار به تسلیم شدند. رسول خدا نیز آنان را به
شام تبعید کرد. در جنگ بنی نضیر نیز پرچمداری سپاه اسلام با
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود.
مراجعه شود به:
غزوه بنی نضیر
منابع :
المغازی، ج 1، ص 363؛ سیزه ابن هشام، ج 3، ص 421