|
مامیران
|
|
گیاه مامیران
شناسنامه
خشخاش Papaveraceae | :تیره
| Chelidonium majus L.-Ch.luteum Gillb | :نام لاتین
| Greaterr celandine | :نام انگلیسی
| مامیران | :نام فارسی
| مامیران کبیر – عروق الصبا غین | :نام عربی
|
شرح گیاه
گیاهی است علفی, پایا به ارتفاع 30تا 80 سانتی متر و دارای برگهای منقسم به 5 تا 7 قطعه پهن و دندانه دار است. بر روی دیوارها, نقاط متروک, اماکن سایه دار , حاشیه جادها و نواحی مجاور آبادیها می روید.
گلهای آن به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر ساده و میوه اش باریک و دراز است. در تمام گیاه شیرابه ای به رنگ زرد نارنجی جریان دارد.
تذکر: مسمومیت با اجزای این گیاه دیده شده است و حتی دیده شده است که باعث مرگ گردیده است.
محل مناسب رویش :نوع خودروی آن بر روی نواحی سایه دار, دیوارها, حاشیه جاده, نواحی مجاور آبادیها, صخره ها و در گودالها می روید.
پرورش گیاه
پرورش این گیاه از طریق دانه صورت می گیرد و زمین زراعتی باید سایه دار و نسبتاً مرطوب, ماسه ای و نرم با خاک پوسیده باشد. بذر آنرا در گلخانه در اویل اسفند و یا مستقیماً در زمین شخم خورده در ردیفهایی به عرض 50 سانتی متر در طول فروردین ماه می کارند میزان بذر مورد نیاز گلخانه هر هکتار 200 گرم و میزان آن در زمین اصلی 2 کیلو گرم د رهکتار می باشد.
ماههای اردیبهشت و خرداد نهالها را در کرتهای 20*50 سانتی متر نشاء می کنند.جهت تقویت زمین مقدار 150 تا 75 کیلو گرم کود ازت خالص ( نیترات آمونیوم و کلسیم سیانید ) در هر هکتار اضافه می کنند. برای مبارزه با علفهای هرز یک تا دوبار چنگک با دیسک ماشینی زده می شود.
برداشت
قسمت هوایی گیاه را در فروردین تا شهریور و ریشه ها را از مهر تا آبان یا اسفند تا فروردین قبل از جوانه زدن محصول برداری می کنند ( از دومین سال کشت چین اول گیاه را در ماه اسفند و فروردین و چین دوم آنرا در شهریور یا مهر با علف چین و ریشه ها را در مهر و آبان و اسفند و یا فروردین برداشت می نمایند).پس از برداشت محصول و تمیز کردن آن قسمت هوایی را در حرارت 50 تا 60 درجه سانتی گراد و ریشه را در حرارت 60تا 80 درجه سانتی گراد خشک می نمایند. با شرایط فوق الذکر بازدهی هر هکتار 6/3 تن محصول خشک به صورت گیاه کامل و 8/2 تن ریشه است.
دامنه انتشار
نواحی شمال ایران مانند گیلان: اطراف رشت, رودبار, عمارلو ( کبوتر چاک و زرد چین ) , گرگان: بندر گز, مازندران.
تعداد بازدید ها: 16832
|
|