آل باوند - کیوسیان
«45 - 390 ق / 665 - 1000 م»
نخستین شاخه آل باوند منسوب به کیوس یا
کاووس پسر قباد است. قباد ساسانی پس از در هم شکستن رومیان و سرکوب کردن قبایل هون، با رایزنی موبدان، پسر مهتر خود کیوس «کاووس» را برای رویارویی با ترکانی که به
خراسان و
طبرستان هجوم آورده بودند، ولایت پَذُسْخُوارگر «= طبرستان» داد. کیوس و به تعبیری در آدم آل باوند /
ابن اسفندیار:
تاریخ طبرستان، ص 147« در دامن
مزدکیان پرورش یافت و چنین مینماید که به همین سبب از سوی پدر که بعدها از پشتیبانی مزدکیان دست شست، به ولایت عهدی نرسید. اما پس از مرگ قباد، به تحریک مزدکیان مدعی تاج و تخت شد و بر
خسرو انوشیروان تاخت، اما شکست خورد و به اسارت افتاد و چندی بعد هم به قتل رسید.
شاپور پسر کیوس که همراه پدر به مداین تاخته بود به دستور انوشیروان در همان جا مسکن گرفت و تا پایان روزگار هرمزد، شاه ساسانی، در آن جا بود و اندکی بعد درگذشت. از او پسری به نام »باوْ« بر جای ماند که چندی بعد به طبرستان رفت و دولتی در آن جا بنیاد نهاد. آل باوند.
نسب نامه آل باوند - شاخه کیوسیان
قباد
کیوس
شاپور
فرمانروایان کیوسیان :
باوْ
سهراب «سرخاب» پسر باو
مِهْرمَردان پسر سرخاب
سهراب «سرخاب» پسر مهرمردان
اسپهبد شروین
شهریار بن شروین
شاپور پسر شهریار
قارن بن شهریار
شروین پسر رستم
اسپهبد رستم بن سرخاب
شهریار پسر شروین
دارا پسر رستم پسر شروین
شهریار پسر دارا
