بیش از ده سده پیش بود که ژول ورن کتاب معروف خود "سفر به کره ماه" را نوشت. وی برای اینکه از سلامت سرنشینان ناو فضایی فرضی خود که مستقیما راه ماه را در پیش گرفته بود، اطمینان حاصل کند. نخست به عنوان پیشاهنگ، گربه و سنجابی را به فضا فرستاد.
نخستین موجودی که به فضا فرستاده شد، سگ فضانورد روسی به نام "گوری یاوگا" از نژاد سگهای "لایکا" بود که با ماهواره "اسپوتینگ2" در سوم نوامبر 1957 به فضا رفت. غذای او توده ای ژلاتینی حاوی ترکیبهای لازم برای بدن نظیر هیدروکربنها، پروتئین، چربی و آب بود. این حیوان توسط زنجیر فلزی که حرکات او را تا اندازه ای محدود می کرد، بسته شده بود، اما به گونه ای بود که اجازه تغییر وضعیت او (ایستاده ، خوابیده و ...) را می داد.
به کمک الکترودهای نقره ای، پتانسیومتر و دیگر تجهیزات متصل شده به حیوان، تمامی اطلاعات تنفسی ، حرکت اعضا و ... او به زمین منتقل می شد. لایکا با سفر خود در ماهواره ای که دیگر به زمین بازنگشت، مشخص کرد که حیوانات قادرند شرایط غیر طبیعی سفرهای فضایی را به میزان زیادی تحمل کنند و فعالیتهای اصلی بدن آنها همچون ضربان قلب ، تعداد تنفس و ... تا مدتی پس از اینکه سفینه در مدار گردشی خود قرار می گیرد، کاملا طبیعی است.
نتایج این سفر و چهار سفر دیگر توسط سگ ها نشان داد که سلامت مسافر فضایی را می توان تا ارتفاع 350 کیلومتری با اطمینان خاطر بیمه کرد. لذا در آوریل سال 1961، "گاگارین" برای نخستین بار گام انسان را به فضا گشود.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!