شاید نخستین انسانهایی که چشم به جهان گشودند و به آسمان زیبای بالای سر خود نگریستند، همواره تمایل داشتند، بدانند که این گوی های بلورین چسبیده به سقف آسمان چیست. اگرچه زندگی اولیه غارنشین بود ولی گاهی بایستی مسافت زیادی را برای شکار می رفتند و به تجربه دریافتند که از این گوی های بلورین می توانند برای راه یابی و بازگشت کمک بگیرند. تشکیل جوامع اولیه شامل روستاها و شهرها، انسان ها را بر آن داشت تا با کشاورزی غذای خود را تامین کنند. انسانها به تجربه دریافتند که هر مدت یکبار، طبیعت تکرار می شود. درختان شکوفه داده و سبز می شوند، میوه می دهند و سپس برگ ریزان می شود و جامه سبز تبدیل به جامه سفید می شود. ولی مجدد درختان شکوفه می دهند و این دوره تکرار می شود. آنها نیاز داشتند تا زمان کاشت را دقیق بدانند تا گیاه در فصل گرما به رشد حداکثری خود برسد. مهم نبود که زمین برف است یا یخبندان، مهم کشت بذر در زمین بود تا داشت و برداشت به موقع انجام شود زیرا زنده بودنشان وابسته به کشاورزی بود. آنها دریافتند که هرگاه ستاره ای پر فروغ در سحرگاهان طلوع کند، رودهایی طغیان می کنند و زمین ها را آماده کشت می کنند و یا با تصور چهره هایی ساخته شده از ستارگان(صورفلکی)، که با آهنگی منظم پدیدار و ناپدید می شوند، می توان زمان کشت را دقیقا تعیین کرد و از اینجا بود که نیاز به تقویم احساس شد تا بر اساس آن کارها نظم گیرد. در همان زمانها نیز بودند انسان هایی که به ثبت حرکات اجرام آسمانی می پرداختند و می توانستند ارتباط بین چرخه های تکرار شونده در طبیعت را دریابند و چرخه های آینده را پیش بینی کنند و همچنین بخشی از جهانیان آن زمان که به مکتوب کردن این پدیده های محیط پیرامون خود پرداختند، ایرانی ها بودند. ایرانی ها با رصدهای منظم، مسیر حرکت خورشید به دور زمین یا زمین به دور خورشید را مشخص کردند و نخستین زیج ها توسط آنها اعلام شد. ایرانیها با رصد های منظم، مسیر حرکت خورشید به دور زمین یا زمین به دور خورشید را یافتند. آنها این مسیر را به صورت دایره ای فرضی بر آسمان رسم کردند و این دایره، دایرۀ البروج نام گرفت. همچنین این راصدان، استوای زمین را به صورت فرضی در آسمان امتداد دادند تا دایره ای به نام استوای سماوی، در آسمان شکل گرفت. آنها دریافتند که این دو دایره با زاویه ای، داخل هم بوده و در دو نقطه یکدیگر را قطع می کنند. هنگامی که خورشید از یکی از این نقاط می گذرد، زمین به سمت رویش پیش می رود و بهار آغاز می شود، دشت ها سبز می شوند، درختان شکوفه می دهند و هنگامی که خورشید از نقطه دوم می گذرد، آغاز پاییز است، برگ ریزان می شود و زمین طراوت خود را از دست می دهد. این نکته ی مهمی بود که هر دو نقطه شبیه هم بود. یعنی طول شب دوازده ساعت و طول روز نیز دوازده ساعت بود. و این دو نقطه اعتدالین نام گرفت(اعتدال بهاره و اعتدال پاییزه). هنگامی که زمین به سمت رویش می رفت، طول روز تا 31 خرداد افزایش می یافت، که آن روز طولانی ترین طول سال بود و انقلاب تابستانی نام گرفت و هنگامیکه زمین به سمت برگریزان می رفت، طول شبها تا 30 آذر که طولانی ترین طول شب بود افزایش می یافت و این شب، انقلاب زمستانی یا شب یلدا نام گذاری شد. و اینجا بود که ایرانی ها گمشده خود را برای شروع هر سال در تقویم یافتند. شروعی که برگرفته از طبیعت بود. آنها، یکی از دو نقطه اعتدالین را بایستی انتخاب می کردند. اما کدام نقطه؟ رویش یا برگ ریزان؟ کدامیک؟ زیرا هر دو نقطه دارای شرایط مشابه و یکسان بودند. و اینجا بود که هم اندیشی ایرانیان، انتخاب را بر نقطه رویش قرار داد. و برای اینکه این آفریده های خداوند به درستی شناخته شود، در لحظه ای که زمین ممات به زمینی دارای حیات تبدیل می شود، این لحظه، با نام اعتدال بهاری، به عنوان شروع هر سال نو، در نظر گرفته شد و از آن پس، این روز، عید نوروز نامیده شد. پس از اسلام، به خاطر ویژگی های بسیار خوب در عید نوروز، این عید مورد حمایت ائمه اطهارعلیهالسلام قرار گرفت و به عنوان یک سنت حسنه تثبیت شد.
لحظه تحویل سال ۱۳۹۷ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران:
ساعت ۱۹ و ۴۵ دقیقه و ۲۸ ثانیه
روز سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۳۹۶ هجری شمسی
مطابق ۲ رجب ۱۴۳۹ هجری قمری
و ۲۰ مارس ۲۰۱۸ میلادی
منبع تحویل سال: مرکز تقويم موسسه ژئوفيزيک دانشگاه تهران
غلامحسین رستگارنسب
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!