ما مي بينيم آندرومدا به سمت ما مي آيد ولی چرا؟ چون به اندازه كافي به ما نزديك است. هم آندرومدا و هم كهكشان راه شيري به اندازه كافي سنگين هستند كه نيروي گرانشي بين آنها مانع از دور شدن آنها در اثر انبساط جهان شود. اگر كهكشان راه شيري را با تمام ستاره ها، گاز و گرد و غبار و ماده تاريك آن در نظر بگيريم، به جسمي با جرمي معادل ده تريليون برابر جرم خورشيد نگاه مي كنيم. براي آندرومدا هم وضعيت مشابه است و اين دو كهكشان در فاصله اي كمتر از يك مگا پارسك (فاصله ما تا آندرومدا 2.2 ميليون سال نوري است) از يكديگر قرار گرفته اند. بنابراين در اين فاصله و با چنين جرمي، گرانش آنها را به سمت هم مي كشد. بيشتر كهكشانها به خاطر فاصله زيادي كه از هم دارند در اثر انبساط جهان از يكديگر دور مي شوند.
M81 كه در فاصله 12 ميليون سال نوري از ما قرار دارد هم به سمت كهكشان راه شيري در حركت است. اين كهكشان دورترين كهكشاني است كه انتقال به سرخ ندارد. بنابر اين در اين گروه محلي، گرانش به اندازه كافي قوي هست ( حدس مي زنم اين گروه محلي از راه شيري، آندرومدا، كهكشان مثلث و همچنين ده ها كهكشان كوتوله كه ممكن است آنها را كشف كرده باشيم يا نه تشكيل شده است) تا از دور شدن اين كهكشانها از يكديگر جلوگيري كند. ولي همچنين حبابي از ده تا دوازده كهكشان با اندازه بزرگ وجود دارد كه در فاصله تقريبي پانزده ميليون سال نوري يا بيشتر از ما قرار دارند كه درست در محدوده بين انبساط جهان كه اجسام را از هم دور مي كند و جايي كه گرانش به اندازه كافي قوي هست تا اجسام را در كنار هم نگه دارد؛ واقع شده اند.
ترجمه شده از سايت: universetoday
منبع تصویر: NASA
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!