به موازات به اوج رسیدن خط شکسته در سده‌ی دوازدهم، خط نسخ نیز به دست خوشنویسانی چون محمد ابراهیم قمی، میرزا احمد تبریزی و محمد هاشم زرگر به کمال گرایید.
از خاندان وصال شیرازی (1262ق) که بگذریم در دوره‌ی قاجاریه نستعلیق جان تازه‌ای می‌یابد و این خط بیش از پیش از کتابت خارج شده و در عرصه قطعه نویسی و کتیبه‌نویسی، خودنمایی می‌کند.
آثاری به جا مانده از این دوره به چند گرایش تقسیم می‌شوند.
الف- کتاب‌های پرگاری جون الف لیله و لیله ( در شش مجلد به خط محمد حسین طهرانی در 1269ق) و نیز قرآنی به خط نستعلیق (نوشته اسدالله شیرازی در 1268ق) که هر دو در کتابخانه کاخ گلستان نگهداری می‌شود.
ب- کتاب‌ها و روزنامه‌های چاپ سنگی ( که به دست خط هنرمندانی چون میرزا رضا کلهر و محمدشریف قزوینی نوشته می‌شد)
ج- کتیبه‌نگاری و کاربردهای معماری ( که به دست خوشنویسانی چون میرزا آقا ابراهیم طهرانی رقم می‌خورد)
د- قطعه نویسی که بیشتر شامل سیاه مشق، چلیپا و سطر می‌باشد و بسیاری از آثار خوشنویسانی چون چون میرحسین خوشنویس باشی (1300ق) میرزا غلامرضا اصفهانی (1304ق) و میرزا کاظم تهرانی (1325 ق) در این قالب است. آخرین استاد اواخر قاجار و اوایل پهلوی که بسیاری از معاصران میراث‌دار وی‌اند، محمدحسین عمادالکتاب (1315 ق) است که با طراحی و چاپ رسم‌الخط و نیز تغییراتی در روش آموزش خوشنویسی، جایگاه ویژه‌ای در سیر تکاملی این هنر در دوره‌ی معاصر یافته است.
با خلاصه کردن تاریخ عظیم خط، کتابت و خوشنویسی، طبیعتاً کاستی‌ها و جاافتادگی‌هایی نیز رخ خواهد داد که این گفتار نیز از آن‌ها برکنار نیست.
من از مفصل این کتاب مجملی گفتم
تو خود ز مجمل من رو مفصلی برخوان
کمالی
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 252
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!