پس از میرعلی تبریزی، مشهورترین نستعلیق‌نویس جعفر تبریزی (بایسنقری) است که پیش از شاهنامه مشهور به بایسنقری (کتابت شده در 833ق) ، آثاری چون: خسرو شیرین نظامی (824ق) دیوان حسن دهلوی (825ق) و گستان سعدی (830ق) را کتابت کرده است.
از جمله خوشنویسان گمنام سده‌ی نهم، محمد امامی هروی است که نسخه‌ای از کتابت انیس‌العشاق به خط نستعلیق عالی وی (در 887ق) در کتابخانه‌ی کاخ گلستان است.
دیگر خوشنویس این دوره اظهر تبریزی (ف 880ق) است که شاگردانی چون سلطانعلی مشهدی و سلطانعلی قاینی را تربیت کرده است. سلطانعلی مشهدی (ف 926ق) به جز کتاب‌ها قطعه‌های فراوانی که نگاشته، سراینده‌ی یکی از مفیدترین رساله‌های آموزشی خوشنویسی است. رساله‌ی صراط السطور وی بالغ بر 280بیت و در سال 920ق سروده شده است.
بزرگترین نستعلیق نویس سده‌ی دهم، میرعلی تبریزی هروی (ف 951ق) است که بجز قطعات بسیار ممتاز در مرقع گلشن، آثار از جمله: هفت اورنگ جامی (928ق) و بوستان سعدی (933ق) نیز از وی به یادگار مانده است.
از شاگردان میرعلی تبریزی هروی می‌توان سیداحمد مشهدی، محمد شهابی، مالک دیلمی و محمدحسین کشمیری را نام برد.
دیگر خوشنویس سده‌ی دهم محمد حسین تبریزی (985ق) است که شاگردانی چون علیرضا عباسی (تبریزی) و میرعماد قزوینی را پرورش داده است.
از کاتبان زبردست این دوره باید شاه محمود نیشابوری (ف990ق) و باباشاه اصفهانی (ف 996ق) را نیز نام برد. از شاه محمود نیشابوری به جز ده‌ها نسخه‌ی خطی، قرآنی به خط نستعلیق باقی مانده است که به گمان، نخستین قران به این قلم است. نسخه ارزشمند دیگر، خمسه‌ی تهماسبی (در 947ق) است که از کتاب‌های مصور کم‌نظیر فارسی به شمار می‌رود. از باباشاه اصفهانی نیز به جز نسخه‌هایی چون سلسله الذهب جامی (977ق) رساله‌ای در آموزش خوشنویسی به نام آداب المشق به یادگار مانده که بدبختانه چند بار به نام میرعماد چاپ و منتشر شده است. ضمناً نهضت تدوین مرقعات نفیس در سده‌ی دهم به اوج خود می‌رسد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 252
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!