میدانهای مغناطیسی در مقیاس جهانی و کاربرد آن در نجوم، هنوز احتمالاً شاهد سکوت در بعضی حوزه‌های اخترشناسی نسبت به این علم می‌باشد. ما در این بحث به سمت موضوعات شناخته شده‌تری پیش خواهیم رفت. اما نگاه کنید: آنها واقعاً درمحیط پیرامون وجود دارند.
میدانهای مغناطیسی، احتمالاً نقشی را در تکامل تدریجی کهکشان بازی می‌کنند و بطور حتم یک نشان ویژه در فضای، میان ستاره‌ای متوسط و میان کهکشانی متوسط هستند. انتظار می‌رود که نسل بعدی رادیو تلسکوپ‌ها، مانند لوفارواسکا، ممکن خواهند ساخت تا این میدانهای مغناطیسی را در جزئیات بسیاربیشتری نشان دهند. بنابر این حتی اگر آن میدانهای مغناطیس جهان را تولید کند، فقط یک نقش جزئی را در مقیاس بزرگ در فلسفه هستی بازی میکند. پس بنابر این ارزش این را دارد که نگاهی به آن بیندازید.
در سطح میان ستاره‌ای، میدانهای مغناطیسی یک نقش کلیدی را در ساختار ستاره بازی میکند. با قادر ساختن یک پروتواستار، ممکن میکند تا نیروی حرکت زاویه‌دار را تخلیه کند. در اصل، چرخش پروتواستار آرام می‌شود ولی بوسیله وزنه مغناطیسی مخالف، صفحه بزرگ شده را احاطه میکند و این به پروتواستار اجازه می‌دهد تا با جرم بیشتر بدون چرخش مجزای خودش، جذب کردن مواد را ادامه دهد. در سطح کهکشان، صفحه‌های بزرگ شده در اطراف چاله‌های سیاه به اندازه ستاره، مرمرهایی سیاه بوجود می‌آورند که مواد یونیزه شده داغ را به فضای میان ستاره‌ای متوسط می‌ریزند. در حالیکه سیاه چاله‌ها فوق سنگین مرکزی ممکن است مرمرهای سیاهی را بوجود آورند که این مواد را به فضای میان کهکشانی متوسط بریزند. در درون کهکشانها، میدانهای مغناطیسی ممکن است از طغیان شدید مواد یونیزه شده و یا تحریک بیشتر بوسیله انفجارات ابر نواختری ناشی شود. در کهکشان‌های صفحه‌ای این میدان‌ها که بیشتر توسعه می‌یابند، بوسیله تاثیر دنیامو که جذب شده از طغیان چرخشی تمام کهکشان است، ناشی می‌شود. چنین میدانهای مغناطیسی در مقیاس کهکشانی اغلب به شکل الگوهای حلزونی در عرض یک صفحه کهکشان دیده می‌شوند، بعلاوه بعضی ساختار عمودی را در درون یک هاله کهکشان نشان می‌دهند. پیش بینی شده است که نسل بعدی تلسکوپ‌های رادیوئی مثل اسکا بصورت قابل توجهی تحقیق میدانهای مغناطیسی جهان را افزایش می‌دهد. میدانهای یکسان ممکن است ناشی از فضای میان کهکشانی متوسط یا حداقل درون خوشه‌ای متوسط باشد. ممکن است که فضاهای بزرگ، بین خوشه‌های کهکشانی شامل یک تراکم مناسبی از ذرات نگهداری شده می‌باشد تا میدانهای مغناطیسی قابل توجهی را بوجود آورد. میدانهای در درون خوشه متوسط ممکن است بوسیله یک درجه از طغیان سخت رانده شده بوسیله چاله‌های سیاه فوق سنگین توسعه یافته باشند، اما در نبود داده‌های بیشتر، ممکن است فرض کنیم که این میدانهای مغناطیسی شاید بیشتر منتشر شوند مانند آنهایی که در درون کهکشان دیده شده‌اند. میانگین نیروی میدانهای مغناطیسی درون خوشه‌ای در حدود -610×3 گوس است که زیاد نمی‌باشد. میانگین میدانهای مغناطیسی زمین در حدود 5/0 گوس و یک یخچال مغناطیسی در حدود 50 گوس می‌باشد. با این وجود، این میدانهای مغناطیسی درون خوشه‌ای موقعیتی را پیشنهاد می‌دهند تا اعمال متقابل گذشته بین کهکشانها یا خوشه‌ها را ( برای مثال تصادمات وممزوجات) پیدا کنند. شاید معین شود که چه نقشی را میدانهای مغناطیسی در جهان اولیه خصوصاً از لحاظ ساختار اولین ستارگان و کهکشانها بازی کرده است. میدانهای مغناطیسی می‌توانند بطور غیر مستقیم از بین یک سری پدیده‌های گوناگون تشخیص داده شوند:
- نور ذره بینی شده تا حدودی بوسیله حضور ذرات گرد وغبار متقارن می‌شوند اما با یک جهت یابی خاص بوسیله میدان مغناطیسی جذب می‌شود و فقط از طریق نور در یک سطح مشخص اجازه انتشارمی‌گیرند.
- در یک مقیاس بزرگتر، چرخش فارادی وارد عمل می شود جائیکه نور متقارن شده سطح در حضور یک میدان مغناطیسی محوری شده است.
- همچنین شکافنده زیمن، جائیکه خطوط طیفی که بصورت نرمال حضور عناصری مثل هیدروژن را مشخص میکند، ممکن است در نور شکافته شود که این نشان می‌دهد از یک میدان مغناطیسی عبور کرده است.
- بررسی‌های منابع تابش سنکروکترون (برای مثال دستگاه ایجاد ارتعاش) به اندازه نقاط داده‌های یک شبکه اجازه می‌دهند که چرخش فارادی را بعنوان نتیجه یک میدان مغناطیسی در مقیاس درون خوشه‌ای یا میان کهکشانی بیان کنند.
نتیجه:
پیش بینی می‌شود با توجه به مشاهداتی که از میدانهای مغناطیسی به وسیله اسکا انجام گرفته است و یک انتقال به سرخ در حدود 5=S را ارایه داده، دیدی که از ما نسبت به شروع جهان می‌دهد در حدود 12 میلیارد سال قبل باشد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!