برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ناشناس
در : جمعه 03 اردیبهشت 1389 [06:24 ]
ايا McNaught عنوان بزرگترين دنباله دار را به خود اختصاص مي دهد؟
چندين روش مختلف براي اندازه گيري يك دنباله دار وجود دارد. براي مثال ضخامت هسته ي دنباله دار Hale-Bopp بيشتر از 60 مايل است كه تصور مي شد بزرگترين دنباله داري باشد كه تابحال با آن مواجه شده، و دم دنباله دار Hyakutake تا مسافتي بيشتر از 500 ميليون كيلومتر از هسته اش ادامه داشت.
اما هم اكنون گروهي از دانشمندان روش جديدي براي سنجش اندازه يك دنباله دار مشخص كرده اند و آن اندازه ناحيه فضايي كه توسط دنباله دار در بر گرفته مي شود.
به اين دليل اولين جايزه به كاشف دنباله دار c/2006 P1 McNaught كه در ژانويه و فوريه 2007داده شد. همچنين به خاطر اينكه اين زيبا ترين دنباله داري است كه تصوير خيره كننده Sebastian Deiries از Eso را نشان ميدهد.
دكتر Geraint Jones و تيمش از دانشگاه لندن از اطلاعات 2007 سفينه فضايي Ulysses كه هم اكنون اين سفينه غير فعال است استفاده كردند . اين سفينه قادر بود اندازه ناحيه فضايي كه توسط ستاره دنباله دار در بر گرفته شده را اندازه گيري كند.
اين سفينه با دم يونيزه شده اين ستاره دنباله دار كه تا مسافتي بيشتر از 225 ميليون كيلومتر از هسته اش كشيده شده بود روبرو شد.
Jones گفت مشاهده دم يونيزه شده McNaught در مقايسه با دم غباري شكل دنباله دار هاي ديگر مشكل بود. بنابراين ما واقعا` نميتوانيم طول دم اين ستاره را تخمين بزنيم. انچه كه ميتوان گفت اينست كه سفينه Ulysses فقط 5/2 روز را براي گذشتن از باد خورشيدي اطراف ستاره Hyakutake طي كرد در حاليكه براي عبور از باد خورشيدي اطراف اين دنباله دار 18 روز را پيمود. اين نشان ميدهد كه اين دنباله دار يك مانع واقعا بزرگ براي باد خورشيدي بود.
Jones گفت مقياس يك دنباله دار فعال وابسته به سطح گاز متراكمش است تا اندازه هسته آن.
انچه كه ميتوانيم بگوييم اينست كه سطح توليد گاز McNaught خيلي بالاتر از Hyakutake است.
مترجم: مريم لكزيان
منبع:
News Date: April 13 , 2010
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!