محققان دانشگاه سنت لوئیس نوعی پیل سوختی زیستی ساخته اند که می تواند با هر منبع شکر کار کند و مدت زمان کار کردن آن نیز سه تا چهار برابر طولانی‌تر از یک باتری یون ــ لیتیم متداول است.
`دکتر شلی مینتر` ، الکتروشیمیدان دانشگاه سنت لوئیس از جمله محققانی است که از سال ها پیش به کار بر روی انواع پیل‌های سوختی زیستی در گستره وسیعی از سوخت‌ها از الکل تا روغن سویا پرداخته است.
وی در دویست و بیست و نهمین همایش ملی این مجمع در سال 2005 از ساخت بیوآند با پایه فروکتوز که با تثبیت فروکتوز هیدروژن زدایی شده بر غشای نفیونی اصلاح شده با تترابوتیل آلومینیوم برمید ایجاد شده است، خبر داده بود.
تحقیقات کنونی بر توسعه غشاهای آب گریز کیتوسان برای تثبیت آنزیم متمرکز است. کیتوسان پلی ساکاریدی تهیه شده از کیتن ــ عنصر کلیدی در اسکلت بدن سخت پوستان ــ است که بنابر ادعای مینتر، باتری‌های ساخت او پر قدرت‌ترین و طولانی مدت‌ترین باتری‌ها از این دست هستند.
چنانچه این باتری‌ها پس از انجام تست‌های بیشتر، نتایج قابل قبولی داشته باشند، در طی 3 تا 5 سال آینده می‌توانند تجاری شوند.
محققان پس از آزمایش باتری‌های مختلفی که با گستره وسیعی از سوخت‌ها مثل شکر، نوشابه گاز رفته، مخلوط نوشیدنی‌ها و صمغ درخت کار می‌کنند، به این نتیجه دست یافتند که شکر معمولی (ساکاروز) محلول در آب بهترین منبع سوخت بوده و پیل‌های سوختی زیستی می‌توانند در بسیاری از کاربردهای الکترونیکی قابل حمل مثل رایانه ها، جایگزین باتری‌های یون ــ لیتیم شوند.
کارهای آتی شامل تصحیح عملکرد باتری‌ها برای شرایط متفاوت محیطی مانند دمای بالا و افزایش طول عمر مفید آنهاست که بودجه این تحقیقات توسط وزارت دفاع آمریکا تامین شده و دکتر مینتر نیز شرکتی را جهت تجاری سازی پیل‌های سوختی زیستی بر پایه آنزیم و سوخت الکل تاسیس کرده است.
منبع: ایسنا
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 775
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!