نمایشگاهی از عکسهای نجومی سه تن از عکاسان ایرانی این هفته در فرانسه و ایتالیا به نمایش در امد
آسمان پرستاره سرزمین کهن ایران همیشه جلوه گاه زیباییهای بی شماری بوده است .
در خ شش ستاره های این سرزمین بر فراز سر مردمان این خاک یادگارهای بدیعی در رشد دانش در طول تاریخ در این سرزمین به جای گذاشته است که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت. تمدن طولانی ایرانیان که در دوره های گوناگونی به اوج رسیده است تصویری بدیع چون چشم انداز زیباییهای آسمان را بر روی زمین خلق کرده است که امروزه بر شکوه این خاک کهن می افزاید .
پیوند مقدس آسمان و زمین در ایران که روزگاری بخشی از فرهنگ ما بوده است امروزه به شکلی دیگر خود را به جهان نشان می دهد و در این بین هر کس سعی می کند این پیوند کهن را به شکلی و به طریقی به نمایش بگذارد.
سه تن از عکاسان و منجمان اماتور ایرانی نیز از دید دوربینهای خود سعی در ثبت این پیوند دارند. بابک امین تفرشی، اشین دانیلی ذکریان و سیاوش صفاریان پور در پروژه ای طولانی در پی عکاسی از زیباییهای اسمان ایران در پیوندی جذاب با طبیعت و تاریخ ایران بوده اند
نمایش ردهای ستاره ای، درخشش شهابها و شکوه آسمان ایرانی در کنار طبیعت با شکوه و بر فراز یادگارهای باستانی این خاک حاصل کار این گروه از عکاسان ایرانی است که آثار آنها علاوه بر علاقمند ساختن بسیاری به دانش ستاره شناسی اخیرا مورد توجه بسیاری از علاقمندان ایران در سراسر جهان قرار گرفته است.
استراسبورگ یکی از کاخهای تاریخیش را به نمایشگاه عکاسان ایرانی اختصاص داده است
چند ماه پیش مقر سازمان فرهنگی هنری ملل متحد (یونسکو) در پاریس میزبان آثار این عکاسان ایرانی بود و کمتر از ۱ ماه بعد اکنون شهر استراسبورگ در فرانسه ، یکی از کاخهای تاریخی خود را به این نمایشگاه بی نظیر اختصاص داده تا فرانسویان شاهد شکوه آسمان ایران باشند. در این نمایشگاه بیش از ۳۰ قطعه عکس از این عکاسان به نمایش در آمده و مورد توجه بسیاری از علاقمندان قرار گرفت.
در همین حال و در حالیکه این نمایشگاه در استراسبورگ ادامه دارد نمایشگاه کوچک دیگری از این عکاسان در ایتالیا و در جریان جشنواره ساعتهای آفتابی این کشور به نمایش درآمده است .
در آثار این عکاسان به آسمان به عنوان بخشی از طبیعت که کمتر به آن توجه شده است ،نگاه شده و شکوه طبیعت در روایتی متفاوت به تصویر کشیده شده است.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ستارهشناسان غیر حرفهیی در کشفی قابل توجه، با استفاده از تجهیزات بسیار ارزان رصد فضایی موفق به کشف سیارهای در حد و اندازه مشتری شدند که به دور ستارهای همچون خورشید میچرخد.
این سیاره جالب توجه به دور ستارهای میچرخد که در فاصله 600 سال نوری از ما قرار دارد.
این گروه از ستارهشناسان غیر حرفهیی از روش ترانزیتی برای تماشای این که چگونه این ستاره به تدریج افول میکند استفاده کردند.
این دستگاه که در واقع یک تلسکوپ غیر حرفهیی است به بررسی هزاران ستاره درخشان در عالم پرداخته است و طی آن این گروه از دانشمندان شماری از آنها به عنوان نامزد بررسی انتخاب کردند .
این سیاره جدید که در جریان گزینش ستارههای یاد شده کشف شد موسوم به X0-1b است .
سرپرست این گروه از دانشمندان، پیتر مکلو از موسسه علوم فضایی در بالتیمور است که به همراه چهار ستارهشناس آماتور دیگر از آمریکای شمالی و اروپا در این کشف مهم مشارکت داشتند.
آنها طی ماههای اخیر با استفاده از این تلسکوپ غیر حرفهیی به رصد گوشههای مختلف فضا مشغول بودند.
گفتنی است که اگرچه ستارهشناسان بیش از 180 سیاره بیرون از منظومه شمسی را شناسایی کردند با این حال این سیاره جدید دهمین سیارهای است که با استفاده از روش قدیمی ترانزیتی کشف شده است. کشف این سیاره جدید حاصل تحقیقات سه ساله این دانشمندان است.
ماموریت رصدخانه ی فضایی خورشیدی ناسا و سازمان فضایی اروپا (SOHO) که سالها به طول انجامیده ،تا دسامبر سال ۲۰۰۹ تمدید شد.این سفینه که دوربین ها و ابزار های نجومی بسیار دقیق و پیشرفته در آن قرار دارند ، در سال ۱۹۹۵ در مدار قرار گرفت و از آن زمان تا به حال مشغول بررسی و جمع آوری اطلاعات در خصوص خورشید و خواص و اثرات آن است.
در طول دو سال آینده ، ۵ سفینه ی دیگر برای رصد نزدیک از خورشید ،به سوهو اضافه خواهند شد.دو مورد از این سفینه ها به نام های Solar B و Proba-۲ توسط سازمان فضایی اروپا فرستاده خواهند شد.جفت سفینه های STEREO و همچنین سفینه ی مدارگرد `دینامیک خورشیدی` (Solar Dynamics Orbiter) توسط ناسا در سال ۲۰۰۸ به فضا پرتاب خواهند شد.
برای اطمینان از آنکه سوهو اهمیت و اعتبار خود را در بین این سفینه های جدید از دست ندهد ،سازمان فضایی اروپا (ESA) سرمایه گذاری جدیدی را برای تمدید ماموریت این سفینه آغاز کرده است.از زمان پرتاب سفینه ی سوهو ،این رصدخانه تصاویر بی نظیری از خورشید برای دانشمندان فراهم آورده است.اختصاص بودجه ی جدید برای این رصدخانه ی فضایی ،این امکان را فراهم می سازد تا سوهو ،ماموریت خود را از آوریل ۲۰۰۷ تا دسامبر ۲۰۰۹ ادامه دهد.
طرحی از رصدخانه ی فضایی SOHO در کنار خورشید
با وجود آنکه این مجموعه بیش از ده سال به رصد خورشید پرداخته است ،کماکان به کار خود ادامه داده و فعالیت های خورشیدی را به دقت زیر نظر دارد.این نگاه دقیق به نزدیک ترین ستاره به ما یعنی خورشید ،به منجمین امکان می دهد تا درون خورشید را از طریق ثبت امواج لرزه ای سطح آن ،به دقت مطالعه و بررسی کنند.
در طول سال های ماموریت سوهو ،بیش از ۲۳۰۰ دانشمند از اطلاعات این رصدخانه برای انجام و تکمیل تحقیق و پژوهش خود استفاده کرده و بیش از ۲۴۰۰ مقاله ی علمی در نشریات علمی معتبر به چاپ رسانده اند.در طی دو سال اخیر ،به طور متوسط در هر روز یک مقاله ی علمی که در آن از اطلاعات دریافتی سوهو استفاده شده ،منتشر گردیده است.
`برنهارد فلک` (Bernhard Fleck) محقق پروژه ی سوهو می گوید:«ادامه ی ماموریت سوهو ما را قادر می سازد تا موقعیت و اهمیت این پروژه را به عنوان مهم ترین کاوش در تاریخ فیزیک خورشیدی تثبیت کنیم.این سفینه تا پایان ماموریت خود می تواند اقدامات بسیار مفیدی را انجام دهد».
در طول دو سال آینده ،۵ سفینه ی دیگر به سوهو اضافه خواهند شد.سفینه ی Solar B که توسط `آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن` (ISAS/JAXA) ساخته شده ، اواخر امسال با همکاری سازمان فضایی اروپا به فضا پرتاب خواهد شد.سازمان فضایی اروپا در ازای استفاده از اطلاعات دریافتی این سفینه ،اجازه ی استفاده از ایستگاه و تلسکوپ زمینی `سوالبارد` (Svalbard) در نروژ را به آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن خواهد داد.
در سال آینده ،سازمان فضایی اروپا ،سفینه ی `پروبا-۲` را نیز به فضا خواهد فرستاد.این سفینه که ابزار های بسیار پیشرفته خورشیدی را با خود به همراه می برد ،نمایشی از تکنولوژی پیشرفته ی سازمان فضایی اروپاست.پروبا همچنین ،دوربینی به همراه خواهد داشت که مکمل دوربین EIT در سفینه ی سوهو محسوب می شود.در حالی که دوربین EIT بر سرچشمه ی فوران های خورشیدی و تحولات اولیه آنها تمرکز دارد ،دوربین پروبا ،این فوران ها را در فضا دنبال کرده و به دقت تحت نظر می گیرد.
از طرفی دیگر ،امسال ،سازمان فضایی آمریکا ،ناسا، جفت سفینه های خورشیدی STEREO را در مدار قرار خواهد داد و پس از آن در سال ۲۰۰۸ سفینه ی مدارگرد `دینامیک خورشیدی` را به فضا خواهد فرستاد.سفینه های خورشیدی جدید ناسا (سه فضاپیمای ذکر شده) ،بر خلاف تصور عموم، نه تنها باعث متروک شدن سوهو نخواهند شد ،بلکه از آن به عنوان یکی از مهم ترین اعضای این تیم استفاده خواهند کرد.سوهو وظیفه ی تامین تصاویر را از نقطه دید سوم برای کمک به تجزیه و تحلیل رصد های سفینه های STEREO بر عهده دارد.همچنین تاج نگار سفینه ی سوهو هنوز بی نظیر باقی خواهد ماند.این ابزار قادر است تا با حذف نور شدید خورشید از دید خود ،لایه ی بسیار نازک بیرونی جو این ستاره را به دقت بررسی کند.
پروژه ی `زندگی جهانی با یک ستاره` در نهایت به پرتاب `مدارگرد خورشید` توسط سازمان فضایی اروپا در سال ۲۰۱۵ منجر خواهد شد.این سفینه در سفر خود به نزدیکی خورشید خواهد رفت و نگاه بسیار دقیقی را از نزدیک بر قلب منظومه شمسی ما و حوادث و اتفاقات درون آن خواهد افکند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
دو فضانورد ایستگاه فضایی بینالمللی نخستین راهپیمایی خود را در فضا انجام داده و به ایستگاه بازگشتند. مرکز هدایت پروازهای فضایی اعلام کرد: `پاول وینوگرادف` فضانورد روس و `جفری ویلیامز` آمریکایی، شش و نیم ساعت در فضای خارج از ایستگاه بسر بردند.
آنها در این مدت ضمن تصحیح آنتن هدایت ایستگاه و مرمت سیستم اکسیژن رسانی ، دوربین فیلمبرداری بر ایستگاه نصب کرده و دو دستگاه آزمایشی را از بدنه آن جدا کردند.
گفتنی است `وینوگرادوف` و `ویلیامز` روز ۳۰مارس (دهم فروردین) به وسیله کشتی فضایی `سایوز- تی.ام.آی` به فضا سفر کردند.
ایستگاه فضایی بینالمللی در واقع یک پژوهشگاه فضایی است که در آن چند کشور از جمله روسیه و آمریکا همکاری میکنند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ناسا با همکاری کنسرسیوم تحصیلات عالیه سرخپوستان آمریکایی ، برنامه ای را آغاز کرده که طی آن قصد دارد نیروهای جوان سرخپوست را وارد پرسنل مهندسی علوم خود کند.
ناسا اعلام کرد بهشدت از دانش آموختگان دانشگاههای قبیلهای استقبال به عمل میآورد.
ناسا قصد دارد برای تابستان آتی ، از تعدادی نیروی خبره بهمنظور همکاری در طولانی مدت ، دعوت به عمل آورد که در این راستا ، بر آن است تا با کنسرسیوم تحصیلات عالیه سرخپوستان آمریکا نیز همکاریهایی را داشته باشد که در این زمینه ، قرار شده 60 نفر از 14 دانشکده مختلف در 7 مرکز ناسا آغاز به فعالیت کنند که از جمله کارهای تحقیقاتی ، طراحیهای سهبعدی و تحلیل اطلاعات فرستاده شده از جمله وظایف آنها است. این برنامه با هدف ایجاد انگیزه در سرخپوستان آمریکایی برای پررنگ کردن نقش خود در اجتماع ، طرح ریزی شده است.
منبع:ایسکا نیوز
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
گروهی از محققان به نتایج جالبی در خصوص سیارات فرا خورشیدی دست یافتند. تیمی از محققان اروپایی به هدایت تی گایلوت، در حال آماده سازی مقاله ای مرتبط با فیزیک ` مشتری های داغ`(Hot Jupiters) در مجله Astronomy & Astrophysics هستند.
این گروه تحقیقاتی به این نتیجه رسیده اند که مقدار عناصر سنگین یک ` پگاسید`با مقدار فلزات ستاره مادرش همبستگی کاملی دارد.این کشف اولین قدم در راه پژوهش های آتی در باره ماهیت فیزیکی سیارت فرا خورشیدی است.تا کنون منجمان ۱۸۸ فرا خورشیدی را کشف کرده اند که ۱۰ عدد از آنها سیاره های گذری نام گرفته اند. این سیاره ها ، در هر دوره تناوب مداری، یک بار از میان خط دید ما و ستاره یه مادرشان میگذرند.
با توجه به محدودیت های فعلی ابزارهایمان، تنها سیاره های گذری قابل کشف برای ما، سیارات غول آسایی هستند که در نزدیکی ستاره مادر گردش می کنند.این دسته که عموما جرمی بین ۱۱۰ تا ۴۳۰ برابر جرم زمین دارند، `مشتری داغ` و یا `پگاسید` نام گذری شده اند.
اگر چه کمیاب اند، اما سیارات گذری کلید فهم شکل گیری و تولد سیاره ها هستند. زیرا آنها تنها دسته ای هستند که میتوانیم جرم و شعاعشان را به دست آوریم. به طور کلی، چگالی متوسط به دست آمده می تواند بیانی برای ترکیبات کلی آنها باشد. امّا تبدیل چگالی متوسط به ترکیب شیمیایی کلی، نیازمند مدل دقیقی از ساختار داخلی و سیر تحولات سیاره است. با توجه به دانش نسبتاً ناچیز ما در مورد رفتار ماده در فشار بالا (فشار در مرکز سیارات غول چند میلیون اتمسفر است ) ما مدل دقیقی از این رفتار نداریم.
از ۹ سیاره گذری که تا آوریل ۲۰۰۶ کشف شده اند ، فقط کم جرم ترین آنها می تواند ترکیب کلی رضایت بخشی ( با توجه به چگالی متوسطش ) داشته باشد. بر اساس نتیجه تحقیقات، این سیاره از هسته ای پر جرم( نزدیک به ۷۰ جرم زمین) با عناصری سنگین و پوسته ای از هیدروژن و هلیوم (به جرم نزدیک به ۴۰ جرم زمین) که آن را احاطه کرده است تشکیل شده است.
۶ سیاره از ۸ سیاره باقی مانده، بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده اند و همانند مشتری و زحل هستند. امّا جرم هسته های آنها همچنان در پرده ای از ابهام باقی مانده است. ۲ سیاره دیگر نیز آنقدر بزرگند که نمی توان آنها را با مدل ساده فعلی توضیح داد.تی گلیوت و تیم همکارانش با ارزیابی ۹ سیاره به عنوانه مجموعه ای واحد که به طور غیر عادی بزرگ است، به این نتیجه رسیدند که هر ۹ سیاره گذری دارای خواص مشابهی هستند:هسته ای که جرمی بین ۰ ( بدون هسته یا هسته ای بسیار کوچک ) تا ۱۰۰ (۱۰۰ جرم زمین) دارند و از پوسته ای با جنس هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند.
بنابراین بعضی از`پگاسید` ها میزبان مقدار بیشتری از عناصر سنگین هستند. وقتی جرم عناصر سنگین یک پگاسید با ترکیب فلزی ستاره مادرش مقایسه شد، تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید که یک همبستگی بین این دو وجود دارد؛ سیاره هایی که اطراف ستاره هایی با ترکیبات فلزی زیاد، در حد خورشید، متولد شده اند هسته ای کوچک دارند، در صورتی که سیاراتی که به دور ستاره هایی با ۲ و یا ۳ برابرجرم خورشید تشکیل می شوند، هسته ای بزرگتر دارند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
`سا ب هانجوی موهانتی` از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین(CFA) با همراهی همکارانش مشغول بررسی حلقه های غبار سیاره ای در دوردستها هستند که با توجه به جرم زیاد آن ` برادر بزرگ مشتری ` نامیده می شود.
روزگاری در اثر برخورد زمین با سیاره بزرگتری تکه های جامدی به هر سو پراکنده شد اما تنها یکی از این قطعات در مدار زمین قرارگرفت که ما اکنون آنرا به نام ماه می شناسیم . قمر های مریخ (بهرام) نیز در واقع اجسام کوچکی بودند که در حال گذراز نزدیکی آن دردام گرانشی این سیاره افتادند . قمر های مشتری (برجیس) از گاز ها و غبار های باقی مانده از فرایند شکل گیری آن ایجاد شدند .در حال حاضر`سا ب هانجوی موهانتی` از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین(CFA) با همراهی همکارانش مشغول بررسی حلقه های غبار سیاره ای در دوردستها هستند که با توجه به جرم زیاد آن ` برادر بزرگ مشتری `نامیده می شود.
به اعتقاد وی حلقه های غبار این سیاره می تواند زادگاه قمر های آن باشد. هما ن گونه که در منظومه خورشیدی ما این پدیده اتفاق افتاده است . موهانتی کشف خود را دربیستمین نشست خبری انجمن ستاره شناسی آمریکا اعلام نمود .همکاران وی در این زمینه عبارتند از `رای جایا وارد هانا ` از دانشگاه تورنتو , `نورا الامو` از(ESO) و `اریک ماماجاک` از (CFA).
به تازگی ستاره شناسان حلقه غباری گرداگرد 2M1207B پیدا کرده اند که معتقدند می تواند زادگاه اقمارآن باشد .این جرم سیاره ای در صورت فلکی قنطورس واقع است.در گوشه بالا-چپ تصویر کهکشان ngc 5128 قرار دارد
این گروه تحقیقاتی یک جرم سیاره ای با نام ۲MASS۱۲۰۷-۳۹۳۲B در صورت فلکی قنطورس که حدود ۱۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد را مورد مطالعه قرار دادند.این جرم که به اختصار۲M۱۲۰۷B نام دارد در مداری به فاصله ی ۴۰ واحد نجومی از یک کوتوله قهوه ای قرار دارد.این فاصله بیش از فاصله معمول بین کوتوله های قهوه ای دوتایی است و می تواند بدان معنا باشد که این دو جرم به صورت مجزا از یکدیگر و دور از ستاره های گذرایی که بتواند آنها را از هم جدا کنند تشکیل شد ه اند
به اعتقاد اریک ماماجک این سیستم نخواهد توانست برای مدت طولانی پایدار بماند و طول عمر آن کمتر از منظومه خورشیدی ما( پنج بیلیون سال) خواهد بود. در نهایت زمانی فرا خواهد رسید که این سیاره به وسیله ی یک ستاره با جرمی زیاد ربوده خواهد شد!
براساس مشاهدات صورت گرفته توسط گروه موها نتی کوتوله قهوه ای مورد بررسی جرمی حدود بیست و پنج برابر مشتری و حرارتی معادل ۴۱۰۰ درجه فارنهایت (K۲۶۰۰ ) دارد. همینطور ۲M۱۲۰۷B جرمی معادل هشت برابر مشتری و حرارتی معادل ۲۴۰۰ درجه فارنهایت ( K ۱۶۰۰ ) دارد. این دو با توجه به جوان بودنشان( با طول عمری معادل ۱۰-۵ بیلیون سال) حرارت بالایی دارند و هنوز دمای دوران شکل گیری خود را حفظ کرده اند.
با توجه به دانسته های بالا , اعضای گروه میزان روشنایی انتظاری هر دو جرم را مورد بررسی قرار دادند. براین اساس میزان روشنایی انتظاری کوتوله قهوه ای کاملا با واقعیت مطابقت داشت ولی روشنایی ۲M۱۲۰۷B هشت بار کمتر از مقدار پیش بینی شده بود. پس از بررسی برخی احتمالات این نتیجه حاصل شد که ویژگی حلقه غباراطراف ۲M۱۲۰۷B به گونه ای است که تا حد زیادی مانع عبور نور سیاره می شود وما تنها می توانیم سیاره را از ورای این حلقه ببینیم .
مطالعات دقیق تر نشان می دهند که ۲M۱۲۰۷B یک سیاره گازی شکل نظیر مشتری است که طبیعتا احتمال وجود نشانه هایی ازحیات در آن بسیا رضعیف است در حالیکه چنین احتمالی برای اقمار آن به مراتب بیشتر است .جرم زیاد این سیاره در مقایسه با جرم کوتوله قهوه ای همچون یک معمای پیچیده در برابر تئوری تشکیل این سیاره است. سیاره ها معمولا دارای جرمی کمتر از یک صدم جرم ستاره مرکزی هستند ولی جرم ۲M۱۲۰۷B یک سوم کوتوله قهوه ای است .
موهانتی معتقد است که ارتباط جرمی بین۲M۱۲۰۷B و کوتوله قهوه ای به ستاره های دو تایی بیشتر شباهت دارد تا سیستمهای سیاره ای واین احتما ل وجود دارد که۲M۱۲۰۷B به همرا ه کوتوله قهوه ای مراحل تشکیل یک ستاره را گذرانده باشند.
موهانتی به همراه سایر همکارانش در نظر دارد تا با بررسی طیفها ی نوری ۲M۱۲۰۷B اندازه ذرات موجود در حلقه غباررا به همراه سایر ویژگیهای آن مورد مطالعه قرار دهد.مطالعات عمیق تر حلقه های غباراطراف سیارات تنها با استفاده از نسل بعدی تلسکوپها نظیر تلسکوپ غول پیکرماژلان و آرایه میلیمتری بزرگ آتاکاما امکان پذیر خواهد شد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
قمر دوم زمین ،سیارک ۲۰۰۳YN۱۰۷ هفت سال است که در مداری مارپیچ به دور زمین می گردد.این سیارک با قطر ۲۰ متر ، بسیار کوچک تر از آن است که با چشم غیر مسلح قابل رویت باشد.دانشمندان به تازگی متوجه شده اند که این قمر کوچک در حال ترک سیاره ی ماست.
`پال چوداس` (Paul Chodas) یکی از محققین `پروژه ی اجرام نزدیک به زمین` (Near Earth Object Program) در JPL ناسا می گوید:«این سیارک در سال ۱۹۹۹ به نزدیکی زمین رسید و از آن زمان تا به حال در حال گردش در مسیری مارپیچ به دور سیاره ی ماست.» این سیارک کوچک که توجه بسیاری را به خود جلب کرده ، هیچ خطری را برای زمینیان ایجاد نمی کند.
بیشتر سیارک هایی که به زمین نزدیک می شوند ،در مسیر خود از کنار سیاره ی ما عبور کرده و به راه خود ادامه می دهند.این اجرام معمولا در زمانی که در نزدیک ترین فاصله از زمین هستند ، خبرساز می شوند.اما این سیارک کاملا با بقیه متفاوت است: ابتدا به زمین نزدیک شد و بعد در کنار آن باقی ماند!
«ما بر این عقیده ایم که این سیارک به دسته ای از اجرام نزدیک به زمین تعلق دارد که تنها از کنار زمین عبور نکرده بلکه در کنار آن باقی می مانندو پیش از آنکه بخواهند به مسیر خود در فضا ادامه دهند ، سال ها در مسیری مارپیچ به دور سیاره ی ما می گردند.»
این نوع سیارک ها به سیارک های `کوربیتال` (Coorbital Asteroids) یا `کوربیتال ها` (Coorbitals) معروفند که در مدار زمین یک بار در سال به دور خورشید می گردند.این سیارک ها به زمین نزدیک می شوند و رقص خود را آغاز می کنند: سیارک در حالی که در مدار زمین به دور خورشید می گردد ، به دور زمین نیز در مداری مارپیچ حرکت می کند.
چوداس می گوید:«این سیارک در حقیقت توسط گرانش زمین به دام نیفتاده است.اما از دید ما ساکنان زمین به نظر می رسد که زمین قمر دیگری را به خود جذب کرده است.» دانشمندان تا به حال ۴ سیارک را شناخته اند که به همین طریق عمل می کنند:۲۰۰۳YN۱۰۷ ، ۲۰۰۴GU۹ ، ۲۰۰۱GO۲ و ۲۰۰۲AA۲۹.چوداس معتقد است که در آینده ،با پیشرفت هایی که در تحقیقات و پروژه های مربوط به سیارک ها انجام خواهد شد ،تعداد بسیار بیشتری از این اجرام شناخته خواهند شد.
در حال حاضر تنها دو سیارک ۲۰۰۳YN۱۰۷ و ۲۰۰۹GU۹ بسیار به زمین نزدیکند.بقیه این سیارک ها در مدار زمین پخش شده اند.۲۰۰۴GU۹ احتمالا جالبترین نمونه از این اجرام است.این جرم با قطری در حدود ۲۰۰ متر ، در حدود ۵۰۰ سال به دور زمین گردیده است و بر اساس محاسبات انجام شده احتمالا ۵۰۰ سال دیگر به دور سیاره ی ما می گردد.این موضوع نشان می شدهد که این سیارک مداری نسبتا پایدار دارد.
اما فعلا دانشمندان به یک دلیل به ۲۰۰۳YN۱۰۷ توجه بیشتری نشان می دهند: این سیارک در حال ترک مدار مارپیچی خود به دور زمین است.این مدار به تدریج نامتقارن شده و در دهم ژوئن امسال ، این سیارک مقداری از فاصله ی عادی خود به زمین نزدیک تر خواهد شد.بر اثر این نزدیکی ، گرانش زمین نیروی لازم را برای خروج سیارک از مدار زمین فراهم خواهد کرد.
چوداس می گوید:«این بهترین فرصت برای تماشای خروج یکی از این سیارک ها از مدار مارپیچ خود به دور زمین خواهد بود.» اما این پایان کار نیست.این سیارک ۶۰ سال بعد ، دوباره به نزدیکی زمین باز خواهد گشت و نقش خود را به عنوان قمری کوچک در کنار زمین ادامه خواهد داد.
این سیارک های کوچک فعلا تنها نقاطی بسیار کم نور در چشمی تلسکوپ به نظر می رسند و حتی بزرگ ترین تلسکوپ ها نیز قادر به تشخیص بسیاری از این اجرام نیستند.اما روزی خواهد رسید که با پیشرفت های انجام شده در زمینه ی اکتشافات فضایی ، ما خواهیم توانست تا با مشاهده و بررسی دقیق این اقمار کوچک ، منبع و منشا آنها را به طور دقیق مشخص کنیم.تا آن زمان ، به
گفته ی چوداس ،«این اجرام تنها برای ما جالب و عجیب خواهند بود.»
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
راهشیری دو خواهر مارپیچی بسیار زیبا دارد که هریک تلاشدارد توجه عکاسان زمینی را بهخود جلبکند. این رقابت نابرابر را تاکنون کهکشان زندرزنجیر (آندرومدا یا M31) بردهبود؛ اما تصویر جدید تلسکوپ چندآینهای (MMT) زیباییهای خواهر دیگر را که تاکنون درپردهبود، برملا کرد. کهکشان مثلث (M33) در این تصویر، مارپیچهای حیرتانگیزی از ستارگان و غبار را بهنمایش گذاشتهاست و جایجای آنرا با نگینهایی از سحابیهای صورتیرنگ درخشان تزیین کردهاست .
این تصویر، نمونهای است از قابلیتهای آشکارساز جدید تلسکوپ چندآینهای که مگاکم نامدارد. این ابزار جدید که تحتنظر برایان مکلئود در رصدخانه اخترفیزیکی اسمیثسونیان ساختهشده، از 36 تراشه سیسیدی تشکیل شدهاست که هریک نهمیلیون نقطه وضوحتصویر دارد. بدینترتیب، مگاکم با 340میلیون نقطه وضوح به یکیاز بزرگترین آشکارسازهای دیجیتالی جهان تبدیل شدهاست.
کهکشان مثلث، نخستین هدف دوربین مگاکم است و با فاصله 2.4میلیون کیلومتری از زمین، دوبرابر قطر ماهبدر در آسمان گسترده شدهاست؛ اما نورش پخش میشود و بهسادگی کهکشان زندرزنجیر با چشم غیرمسلح دیده نمیشود. ستارگان جوان آبیرنگ و تکههای تاریک غبارآلود، نمای کلی بازوهای مارپیچی این کهکشان را تشکیل میدهند. رشتههای صورتیرنگ گاز هیدروژن، مناطقی مانند سحابی جبار را در راهشیری نشان میدهد که در تولید ستارگان فعالند. سحابی چشمنوازی که در سمت بالا-چپ تصویر واقع شده، NGC604 نام دارد و 1500 سالنوری در آسمان کشیده شدهاست. این سحابی بیشاز دویست ستاره جوان در خود دارد که تابشهای پرانرژی آنها، روشنایی این سحابی را فراهم کردهاست.
تلسکوپ چندآینهای با گشودگی 6.5متری آینه اصلی درمیان بزرگترین و پیشرفتهترین تلسکوپهای زمین قرار دارد. اخترشناسان از این تلسکوپ برای هدفهای بسیاری مانند سیارات فراخورشیدی، نقشهبرداریهای سهبعدی از کهکشانها و یافتن اختروشها در زمانیکه جهان تنها دهدرصد سن کنونیاش را داشت، استفاده میکنند. این تلسکوپ در جنوب توسکان در آریزونا واقع شدهاست و رصدخانه اخترفیزیکی اسمیثسونیان مشترکا با دانشگاه آریزونا، هدایت آنرا برعهده دارند.
دنباله دار شواسمان- واخمان یاهمان 73p که در آسمان خود نمایی می کند در حال تکه تکه شدن است و تلسکوپ فضایی هابل تصویری از تکه B در 18 آوریل تهیه کرده است.
خبر خوش: برای رصد این دنباله دار ها احتیاج به تلسکوپ فضایی هابل نیست. از وقتی که دنباله دار درحال خرد شدن است، تشعشات منعکس شده ذرات یخی دیده می شوند. دنباله دار شواس مان- واخمان B از قدر 8 با تلسکوپ های خانگی قابل رصد است و جای آن را طبق نقشه زیر بیابید.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
هنگامی که تنها 700 میلیون سال از عمر عالم می گذشت، برخی کهکشان های آن را گرد و غبار زیادی فرا گرفته بود. اما این همه گرد و غبار از کجا آمده بود؟ ستاره شناسان به کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزر سرچشمه ی آنها را در ابرنواختران نوع دوم، انفجارهای مهیب پر جرم ترین ستارگان عالم، یافته اند.
غبارهای کیهانی بلوک های سازنده ی کهکشان ها، ستارگان، سیارات و حتی حیات هستند. با این وجود ما از دو مکان شکل گیری آن ها آگاه بودیم، یکی گرد و غباری که ستارگان شبیه خورشید با میلیاردها سال سن در فضا پخش می کنند و دیگری تراکم آرام مولکول ها. اما مشکل اینجاست که هیچ یک توضیح نمی دهند چرا عالم هنگامی که چند صد میلیون سال از عمر آن می گذشت این همه غبار آلود بوده است. یکی از نظریات اتین بود که این گرد و غبار باید در انفجار های ابرنواختری تولید شده باشد اما پیدا کردن شواهد آن چندان ساده نبود تا اینکه دکتر بن سوژرمن و همکارانش از مؤسسه ی علوم تلسکوپ های فضایی در بالتیمور به کمک اسپیتزر، هابل و تلسکوپ زمینی دوپیکر شمالی در هاوایی مقدار چشمگیری گرد و غبار داغ پس مانده از یک ستاره ی پر جرم معروف به ابرنواخترSN2003gd را یافتند که در فاصله ی 30 میلیون سال نوری از ما در کهکشان مارپیچ 74 M قرار گرفته است. ستارگانی همانند ستاره ی مادر ابرنواختر SN2003gd عمر کوتاهی در حدود ده ها میلیون سال دارند.
اخترشناسان از مدت ها پیش گمان می کردند که ابرنواختران نقش مهمی در غنی کردن عالم از گرد و غبار دارند اما نبود تکنولوژی لازم آنها را در مطالعه ی بیشتر محدود کرده بود و از آنجایی که ابرنواختران به سرعت کم فروغ شده و از بین می روند، دانشمندان برای مطالعه ی آنها نیاز به تلسکوپ های بسیار حساس دارند تا تنها چند ماه پس از انفجار های نخستین به بررسی آنها بپردازند. از این رو به سراغ اسپیتزر رفته تا بتوانند گرد و غبار گرم را هم چنان که شکل می گیرد مشاهده کنند.
این تحقیقات بخشی از یک همکاری به نام SEEDS است که دکتر بارلو آن را هدایت می کند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
بررسى اطلاعات دریافتى از تلسکوپ فضایى هابل نشان مى دهد جرم ستارگان به هنگام تولد نمى تواند از ۱۵۰ برابر جرم خورشید فراتر رود. «دان فیگر» ستاره شناس موسسه علوم تلسکوپ فضایى در بالتیمور گفت: جرم ستارگان به هنگام تولد از ۱۵۰ برابر جرم خورشید فراتر نمى رود. ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایى هابل خوشه کمان را که متراکم ترین خوشه ستارگان در کهکشان راه شیرى است و در فاصله ۲۵ هزار سال نورى از زمین در مرکز کهکشان واقع شده است مطالعه کردند. این خوشه که ۲ تا ۵/۲ میلیون سال سن دارد از نظر استانداردهاى کهکشانى جوان محسوب مى شود. این خوشه ستارگان حاوى مجموعه غنى از برخى از عظیم ترین ستارگان در کهکشان راه شیرى است. ده ها سال است ستاره شناسان مى کوشند حداکثر وزن ستارگان را به هنگام تولد مشخص کنند. فرضیه هاى مطرح شده در این باره بیانگر آن بود که جرم ستارگان بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر جرم خورشید است.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
باوجود هشدارهای مهندسان و مقامات ارشد ایمنی سازمان فضانوردی ناسا مبنی بر ایمن نبودن شاتل دیسکاوری برای پرواز، قراراست این فضاپیما روز اول ژوییه (برابر با دهم تیرماه) به ایستگاه بینالمللی فضایی ملحق شود.
مدیران ناسا با تاکید بر اینکه خدمه این شاتل فضایی با خطر مواجه نیستند، تصمیم گرفتند دیسکاوری را به فضا پرتاب کنند.
`مایکل گریفین` رییس ناسا در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: `دیدگاههای بسیار متفاوتی در زمینه آمادگی برای پرواز وجود دارد.`
`بیل گرستنمایر` نیز گفت: اعتقاد نداریم که جان خدمه دیسکاوری به خطر میافتد.
با این حال خبرگزاری رویترز به نقل از مقامات گزارش داد مقام ارشد ایمنی و مهندس برجسته ناسا هر دو با پرتاب دیسکاوری مخالف هستند.
مدیران ناسا معتقدند حتی درصورت جدا شدن بخشهایی از این اسفنج محافظ، خدمه میتوانند بجای آنکه یک فضاپیمای آسیب دیده را به زمین برگردانند در ایستگاه بینالمللی فضایی پناه بگیرند.
گریفین گفت: شرایط اکنون با شرایطی که در حادثه کلمبیا پیش آمد متفاوت است. .
در حادثه کلمبیا در سال ،۲۰۰۳بخش بزرگی از عایق اسفنجی مخزن سوخت به هنگام برخاستن از آن جدا شد که در نتیجه به شاتل آسیب رسید. این شاتل در زمان ورود مجدد به جو زمین آتش گرفت و هر هفت سرنشین آن کشته شدند.
هنگامی که فضاپیمای دیسکاوری ژوییه گذشته به فضا پرتاب شد، بازهم اسفنجهای بیشتری از آن جدا شدند اما این بار به کسی آسیب نرسید.
بیل گرستنمایر، معاونت بخش عملیات فضایی شاتل گفت با بیان اینکه سرنشینان فضاپیما در معرض خطر نیستند افزود من دلیلی برای پرتاب نکردن دیسکاوری در تاریخ اول ژوئیه نمیبینم.
قرار است دیسکاوری در این ماموریت لوازم و تجهیزاتی را به ایستگاه فضایی بینالمللی ببرد.
در این سفر همچنین یک فضانورد جدید به نام `توماس ریتر` از سازمان فضایی اروپا به همراه دیسکاوری به فضا خواهد رفت.
فضانوردان دیسکاوری اوایل هفته جاری برای انجام تمرینات پرواز وارد فلوریدا شدند.
منبع :ایرنا
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
برنامه مشترک جشنواره ساعت آفتابی و باشگاه نجوم در تهران
ساعت آفتابی زیبای رصدخانه انجمن نجوم فریولی در ایتالیا
انجمن نجوم ایران-شاخه آماتوری ریز برنامه جشنواره ساعت های آفتابی را در تهران، روز ۳۱ خرداد، اعلام کرد.
به گزارش روابط عمومی انجمن نجوم ایران ریز برنامه جشنواره ساعتهای آفتابی در تهران که چهارشنبه ۳۱ خرداد از ساعت ۱۰ صبح تا ۴ عصر در محل تماشاگه زمان(موزه ساعت) برگزار می شود
همچنین کمیته برگزاری باشگاه نجوم تهران متن زیر را برای علاقه مندان به شرکت در این برنامه منتشر کرده است .
`توالی منظم باشگاه های نجوم تهران در سالیان اخیر سبب شد بسیاری درباره عدم برگزاری باشگاه این ماه از ما جویا شوند. باشگاه نجوم تهران از آغاز تا کنون فقط دوبار تشکیل نشده که هر بار به دلیل مشکلی در محل برگزاری باشگاه بود اما این بار قرار باشگاه نجوم تهران با جشنواره ملی ساعتهای آفتابی که هر سال در ۳۱ خرداد برگزار خواهد، ادغام شود. این جشنواره فرصت مناسبی برای ترویج علم در میان عموم مردم است و اولین تجربه خود را در ۳۱خردادماه سال جاری پشت سر می گذارد. در نتیجه بر آن شدیم تا تمام همراهان باشگاه را این بار ، اعم از شرکت کنندگان و گردانندگان به شرکت در این برنامه دعوت کنیم.
ناگفته نماند که باشگاه نجوم تهران در طی سالیان برگزاری خود گذارهای گوناگونی را طی کرده و باید این گذارها در رشد وشکوفایی آن مؤثر واقع گردد و به منظور این امر باید برگذارکنندگان تلاش خود را افزون گردانند قطعاً اگر قرار باشد باشگاه نجوم پویاتر گردد سهم شرکت کنندگان در رسیدن به این پویایی بیشتر است . آسمانتان صاف و به امید دیدار در جشنواره ساعتهای آفتابی`
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
مدارگرد `باز شناخت مریخ` جدیدترین فرستاده ی ناسا به مریخ ،در نزدیکی سیاره ی سرخ قرار دارد.این فضاپیما در حال حاضر در حال نزدیک کردن مدار خود به مریخ است.هدف نهایی این پروژه ،رساندن سفینه به مداری است که بتواند از آنجا به راحتی اطلاعاتی را در مورد سطح و جو مریخ تهیه کند.
تازه ترین سفینه ی ناسا که به سمت مریخ فرستاده شده است ، `مدارگرد بازشناخت مریخ` نام دارد.این مدارگرد که در حال کوچک تر کردن مدار خود به دور مریخ است ،در ماه مارس/فروردین امسال به نزدیکی سیاره ی سرخ رسید و از آن زمان تا به حال به مریخ نزدیک و نزدیک تر می شود.هدف نهایی این عمل ،رسیدن به مدار مورد نظر مهندسین و مدیران این پروژه است که در فاصله ی کمی از سطح مریخ قرار دارد.این جریان تا ماه سپتامبر/شهریور امسال ادامه خواهد داشت.
سفینه ی `بازشناخت مریخ` یا Mars Reconnaissance Orbiter ابتدا در مداری با فاصله ی بسیار دور نسبت به سطح مریخ ، به دور این سیاره شروع به چرخش کرد.سپس به تدریج سرعت خود را کاهش داد و کم کم مدار خود را کوچک تر کرد.این مدارگرد تا به اینجا ۸۰ بار مدار خود را عوض کرده تا به وضعیت کنونی رسیده است.مسئولین این پروژه می گویند که تا زمانی که این سفینه به مدار دلخواه برسد ، باید ۴۰۰ بار دیگر مدار خود را عوض کند (به مدار کوچک تر و نزدیک تر منتقل شود).
این سومین مدارگردی است که ناسا آن را به این طریق به سطح مریخ نزدیک می کند.این شیوه (نزدیک کردن تدریجی مدارگرد به سطح مریخ از طریق کوچک کردن مدار آن) که `ترمز هوایی` (Aerobraking) نام دارد تا به حال در مدارگرد های Mars Global Surveyor در سال ۱۹۹۷ و Mars Odyssey در سال ۲۰۰۱ استفاده شده است.
هنگامی که مدارگرد به مدار مورد نظر برسد ، بخش علمی پروژه آغاز می شود.در این بخش که تقریبا دو سال به طول خواهد انجامید ،این مدارگرد از لایه های زیرین سطح مریخ تا بالا ترین لایه های جوی آن را بررسی خواهد کرد و با استفاده از آنتن خود که قطر دیش آن به سه متر می رسد ،سریع تر از هر سفینه ی دیگری، اطلاعات را به زمین مخابره خواهد کرد.
یکی دیگر از اهداف این پروژه ،عکس برداری و شناخت مناطق خاصی بر روی سطح مریخ است که برای فرود مریخ نورد های آینده ی ناسا بسیار مناسب خواهند بود.این مریخ نورد ها که در اصل روبات هایی بسیار پیشرفته اند در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ به سمت سیاره ی مریخ فرستاده خواهند شد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
در روزهای سه شنبه و چهارشنبه این هفته ،چهار سیاره ی پرنور منظومه شمسی در آسمان شامگاهی در کنار هم قابل رویت خواهند بود.مشتری در سمت جنوب آسمان با روشنایی خیره کننده خود و سه سیاره ی مریخ ،زحل و عطارد در سمت غرب و در کنار هلال ماه نو با چشم غیر مسلح دیده خواهند شد.بهترین زمان برای رصد این پدیده، ۴۵ دقیقه بعد از غروب خورشید است.
روزهای سه شنبه و چهارشنبه ۶ و ۷ تیر ماه امسال بهترین وقت برای رصد چهار سیاره ی پرنور منظومه ی شمسی در کنار هم خواهد بود.۴۵ دقیقه بعد از غروب آفتاب ،شما می توانید با چشم غیر مسلح و به راحتی این چهار جسم را در آسمان شامگاهی ببینید.پرنور ترین آنها مشتری است که پس از تاریکی هوا در سمت جنوب آسمان دیده می شود.این سیاره پرنور ترین جسم آسمان در این شب هاست.
شما به راحتی می توانید سه سیاره ی دیگر را نیز بیابید.اگر در هنگام شفق (مدت زمان بین غروب آفتاب و تاریکی کامل هوا) به سمت غرب نگاه کنید ،این سه سیاره را که در حال غروب هستند خواهید یافت.خوشبختانه ، هلال ماه نو نیز ما را در این راه یاری خواهد کرد.
این پدیده در روزهای ۵، ۶ ،۷ و۸ تیر ماه امسال قابل رویت خواهد بود اما بهترین شب ها برای رصد این چهار سیاره در کنار هم ششم و هفتم (سه شنبه و چهارشنبه) است.در این دوشب ، ۴۵ دقیقه پس از غروب خورشید به سمت غرب نگاه کنید.بالا و سمت چپ جایی که خورشید از آن نقطه پایین رفته را با دقت ببینید.هلال ماه نو را در آن نزدیکی خواهید یافت.ماه در این لحظه به اندازه ی وجب دست شما در حالی دست خود را به صورت کشیده در آورده اید با افق فاصله خواهد داشت.
در نزدیکی ماه نو ،سه سیاره ی مریخ ، عطارد و زحل خطی را در آسمان تشکیل می دهند.هر چقدر آسمان تاریک تر باشد شما سریع تر می توانید این سه جرم را بیابید.اما توجه کنید که این سه سیاره در هر دقیقه پایین و پایین تر می روند و هر لحظه به افق نزدیک تر می شوند.پس مراقب باشید که تا قبل از آنکه غروب کنند آنها را پیدا کنید.اگر در این کار از یک دوربین دوچشمی کمک بگیرید کار شما بسیار آسان تر خواهد بود.
با آنکه این اجرام در این چند شب در آسمان ما به هم نزدیک می شوند ،در واقعیت چنین اتفاقی رخ نمی دهد.این پدیده تنها از دید ما اتفاق می افتد.به این معنی که این سیارات بسیار از هم دورند.ماه در فاصله ی ۳۸۰۰۰۰ کیلومتری از ما قرار دارد و عطارد ۲۷۰ بار دورتر از ماه واقع شده است و به همین ترتیب سیارات مریخ و زحل در فواصل بسیار دورتری قرار دارند.
بر خلاف این سه سیاره که برای یافتن آنها در این شب ها فرصت زیادی ندارید ، مشتری تا تاریکی کامل هوا در آسمان خواهد بود و شما می توانید سر فرصت به رصد غول منظومه ی شمسی بپردازید.اگر مشتری را از پشت دوربین دو چشمی ببینید ،چهار قمر زیبای آن را در کنارش خواهید یافت.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
اخترشناسان به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ VLT) ESO) (رصدخانه ی جنوبی اروپا) موفق شده اند تا یک لکه ی آغازین بسیار بزرگ را در فاصله ای بیش از ده میلیارد سال نوری کشف کنند. این جرم غول پیکر که بزرگی آن دو برابر راه شیری است،دو میلیارد برابر انرژی تابشی خورشید را از خود ساطع می کند. ستاره شناسان تصور می کنند که این لکه ، مقادیر عظیمی از گاز است که درون توده ای از ماده ی تاریک فرو می ریزد تا سرانجام کهکشانی عظیم مانند راه شیری شکل گیرد.
در چند سال اخیر ستاره شناسان تعدادی از این به اصطلاح « لکه » ها را کشف کرده اند. آنها اجسامی به نسبت پر انرژی اما کم فروغ با اندازه ای در حدود راه شیری و یا بزرگ تر هستند. طبیعت آنها هنوز به خوبی روشن نیست با این وجود سناریو های بسیاری برای توجیه وجود و خصوصیات آن ها پیشنهاد شده است. یکی از محتمل ترین این سناریو ها از مراحل اولیه ی شکل گیری یک کهکشان حکایت می کند، زمانی که گاز درون توده ی عظیمی از ماده ی تاریک فرو می ریزد.
یک گروه بین المللی از ستاره شناسان یک لکه ی جدید را در فاصله ی 11/6 میلیارد سال نوری کشف کرده اند.این جرم در دسامبر 2002 و با استفاده از ابزار چند کاره ی FORS1 که بر روی تلسکوپ VLT نصب شده بود کشف شد. ستاره شناسان بخش کوچکی از زمینه ی آسمان را با فیلتر پهنای باریک که در حدود 505 نانومتر متمرکز شده بود برای بیش از 8 ساعت مورد مطالعه قرار دادند. این فیلتر مخصوص به ستاره شناسان اجازه می دهد تا گسیل اتم های هیدروژنی را مشاهده کنند که در فاصله ی 11/6 میلیارد سال نوری قرار گرفته اند.از دسامبر 2004 تا فوریه 2005 ،این ابزار برای رصد چند جرم تازه کشف شده ی دیگر (مجموعا 6 ساعت) استفاده شد.
بزرگی این لکه با قطری در حدود 200000 سال نوری دو برابر راه شیری ماست و مجموع انرژی گسیل شده از آن دو میلیارد برابر خورشید است. با این وجود این جرم در تصاویر گرفته شده با تلسکوپ های گوناگونی که از طیف فروسرخ تا پرتو های ایکس را تحت پوشش قرار می دهد غیر قابل رؤیت است و در نتیجه این جرم کاملا غیر عادی محسوب می شود. از این گذشته تنها نمونه از این نوع اجرام است که ستاره شناسان در جستجوهای خود یافته اند. کیم نیلسون اولین نویسنده ی مقاله ای در این مورد از ESO می گوید : « ما تلاش کردیم تا با کمک معمول ترین دلایل و توضیحات علت وجود این لکه را بیان کنیم .مثلاً درخشندگی کهکشانی که یک هسته ی فعال دارد و یا کهکشانی که با سرعتی دیوانه وار به تولید ستارگان می پردازد اما هیچ یک از اینها ، آن را توجیه نمی کنند و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که این لکه تابش هیدروژن مشاهده شده از گاز آغازین است که درون توده ای از ماده ی تاریک فرو می ریزد. به این ترتیب ما شاهد شکل گیری یک کهکشان پرجرم همانند راه شیری خودمان هستیم».
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
`رابرت بیگلو` ،یکی از معروفترین و ثروتمند ترین هتل داران آمریکا ،اولین فضاپیمای توریستی جهان را به فضا پرتاب کرد.این فضاپیما که به صورت بادی عمل می کند ،توسط شرکت هوافضایی بیگلو که رابرت بیگلو آن را تاسیس کرده ، طراحی و ساخته شده است.
بر اساس گزارش کمپانی سازنده فضا پیمای بیگلو نمونه اولیه این نوع اقامتگاه که بر فراز یک موشک قاره پیمای بالستیک روسی به نام کاسموترازنرDnepr Kosmotras نصب شده بود درتاریخ 21 تیر ما ه سال جاری در ساعت 3 بعد از ظهر به وقت مسکو از پایگاه فضایی یاسنیYasny با موفقیت به فضا پرتاب شد و به آرامی در مدار زمین قرارگرفت.
فضاپیمای توریستی جنسیس۱پس از قرارگیری این فضا پیما درارتفاع 550 کیلومتر از سطح دریا و در زاویه 64 درجه نسبت به مدار زمین صفحات خورشیدی آن برای تولید الکتریسیته با هدایت و کنترل مهندسان مرکز بیگلو باز شد و هوای فشرده از داخل کپسولهای هوا به داخل سفینه جریان پیدا کرد تا فضای داخلی آن که حجمی بیش از 100 متر مکعب دارد را پر کند. فشار داخلی این سفینه به طورمتوسط 7.5 پوند بر اینچ است که تا 10 پوند بر اینچ قابل افزایش می باشد.
مرکز هوا فضا ی بیگلو در واقع یک کمپانی توریستی فضایی است که در لاس وگاس ایالت نوادا در آمریکا قراردارد.هدف بلندمدت این کمپانی ایجاد یک هتل فضایی برای توریستهای ثروتمندی است که مایلند حضور در مدار زمین را تجربه کنند. رابرت بیگلو این مرکز را درسال 1999 با سرمایه ای بالغ بر 75 میلیون دلارتاسیس کرد و آنطورکه پیش بینی شده است برای تکمیل طرحها ی مورد نظر تا سال 2015 به سرمایه ای حدود 500 میلیون دلار نیاز است. در واقع از آن جا که تجهیزات ایستگاههای فضایی سنگین هستند و برای حمل آنها به مدار زمین باید هزینه زیادی متحمل شد کمپانی بیگلو در ساخت اقامتگاههای فضایی سبک و قابل حمل پیشگام شد. این گونه اقامتگاهها به صورت فشرده در ابعادی به طول 5 متر و قطر 1.9 متر توسط یک راکت به مدار زمین حمل می شوند و به گونه ای طراحی شده اند که پس از وارد شدن هوا به داخل آن می توانند تا دو برابر ابعاد فشرده خود گسترش یا بند و فضای بزرگی برای فضا نوردان و توریستهای فضا یی فراهم آورند.
با استفاده از سیگنالهای GPS موقعیت جنسیس 1 در مدارزمین مرتبا از سوی مرکز هوا فضای بیگلو رد یابی می شود. همچنین بر اسا س گزارشات ارسا لی از این اقامتگاه به مرکز بیگلو باتریهای 26 ولتی داخل فضا پیما هنوز کاملا شارژ هستند و مورد استفاده قرارنگرفته اند که این نشان می دهد از انرژی خورشیدی برای تولید الکتریسیته استفاده شده است و صفحات خورشیدی به نحو کارا عمل کرده اند.
در جنسیس 1 اشیا مختلفی به عنوان یادگاری ,عکسهایی از کارکنان این پروژه و حتی انواع حشرات نگهداری می شوند تا اثرات محیطی بر روی آنها بررسی شود.در صورت مساعد بودن شرایط این اقامتگاه تا 5 سال آینده در مدار زمین با قی خواهد ماند تا در این مدت مهندسان عملکرد آن را با دقت مورد بررسی قرار دهند و اطلاعات لازم را برای مرحله بعدی پروژه جمع آوری کنند. در این مدت جنسیس درمعرض اشعه خورشید و تابشهای مداوم کیهانی و همچنین ضربات و آسیبهای زباله های سرگردان موجود در مدار زمین قرارخواهد داشت که البته به منظور جلوگیری از آسیبهای احتمالی با لایه های محاقظ خارجی پوشانده شده است.
همچنین ناسا نیز از این فضاپیما استفاده کرده و یکی از آزمایشگاه های خود را درون آن قرار داده است.این آزمایشگاه بسیار کوچک که در ابعاد یک جعبه کفش است ، Genebox نام دارد.ناسا در این آزمایشگاه ، تحقیقاتی را در زمینه ی چگونگی حیات در فضا دنبال می کند.یکی از مهمترین اهداف این تحقیقات ،بررسی تاثیرات بی وزنی بر موجودات زنده است.
انتظار می رود تا پابان 2006 و یا 2007 جنسیس 2 که در واقع نمونه کاملتری نسبت به جنسیس 1 است به آن بپیوندد. همچنین برای جنسیس 2 برنامه ای در نظر گرفته شده است که بر اساس آن هرکسی در ازا پرداخت 295 دلار می تواند 5 عکس یا یک شی کوچک مورد علاقه خود را با این سفینه در مدار زمینه پرواز دهد.
بعد ازاقامتگاههایی از نوع جنسیس نوبت به اقامتگاههای کهکشانی و پس از آن هم نوع BA-330 میرسد که حجم فضای داخلی آن معادل 330 متر مکعب می باشد( در حال حاضر حجم داخلی یک ایستگاه بین المللی فضایی معادل 425 مترمکعب است ).
در واقع مزیت اساسی استفاده از این نوع اقامتگاهها نسبت به انواع سنتی آن این است که ملزومات ایستگاههای بزرگتری می تواند با استفاده موشکهای کوچکتر به مدارزمین فرستاده شود.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
شاتل فضایی آتلانتیس صبح روز چهارشنبه به سکوی پرتاب منتقل شد.این شاتل که قرار است در روز ششم شهریور ماه امسال به فضا پرتاب شود ، تا به حال ۲۶ بار به فضا سفر کرده است.مهمترین هدف این ماموریت که STS-۱۱۵ نام دارد ، ادامه ی کار ساخت ایستگاه فضایی بین المللی است.
نمایی از شاتل آتلانتیس بر روی سکوی پرتاب
انتقال شاتل پس از دو روز تاخیر به دلیل آب و هوای نامناسب ، بالاخره در روز چهارشنبه این هفته انجام شد.مهندسین و مسئولین پرتاب شاتل تا زمان پرتاب آن ، ششم شهریور ، به آماده سازی نهایی شاتل برای سفر به فضا خواهند پرداخت.شاتل در این ماموریت به ایستگاه فضایی بین المللی متصل خواهد شد و تجهیزاتی جدید را به ایستگاه حمل خواهد کرد.همچنین پنل های خورشیدی تازه ای که آتلانتیس با خود به همراه می برد ، به ایستگاه متصل خواهند شد.
نمایی از شاتل آتلانتیس بر روی سکوی پرتاب این ماموریت ، STS-۱۱۵ ، اولین پرواز شاتل آتلانتیس بعد از انفجار شاتل کلمبیا است.آتلانتیس در حال حاضر یکی از دو شاتل فعال ناسا برای پرواز به فضا است.پس از پرواز موفقیت آمیز دیسکاوری به فضا ،مسئولین ناسا به تدریج فاجعه کلمبیا را به فراموشی می سپرند و فضاپیما های خود را یکی پس از دیگری راهی فضا می کنند.اما با این حال ، برای جلوگیری از وقوع فاجعه ای مانند کلمبیا و یا چلنجر ، پیش از پرتاب شاتل آتلانتیس بسیاری از قطعات آن تعویض و تعمیر شده است.همچنین تغییراتی اساسی در سیستم مخزن سوخت شاتل ایجاد شده است.
سازمان فضایی روسیه نیز در نظر دارد تا در ۲۷ شهریور امسال ، فضاپیمای `سویوز` خود را به فضا بفرستد تا درست پس از اتصال آتلانتیس به ایستگاه فضایی بین المللی ، این فضا پیما نیز به ایستگاه متصل شود.به همین دلیل ، در صورتی که به دلیل وضعیت جوی نامناسب پرتاب شاتل به تاخیر بیفتد ، مسئولین ناسا مجبورند که حداکثر تا ۱۷ شهریور، آتلانتیس را به فضا پرتاب کنند تا با ماموریت فضاپیمای روسی تداخلی نداشته باشد.
ماموریت شاتل آتلانتیس ، ۱۱۶ امین ماموریت شاتل های ناسا در تاریخ و ۲۷ امین ماموریت شاتل فضایی آتلانتیس خواهد بود.آتلانتیس تا به حال ۶ بار به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شده است.مسئولین ناسا امیدوارند تا این ماموریت نیز با موفقیت انجام پذیرد تا سیر پرواز شاتل ها به فضا ،پس از فاجعه ی کلمبیا ادامه یافته و تا سال ۲۰۱۰ که ناوگان شاتل های ناسا بازنشسته خواهند شد ، بتوانند ماموریت های بیشتری را به فضا انجام دهند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
طوفانهای مریخی حیات بر روی سیاره را غیر ممکن می سازند
تحقیقات جدید نشان می دهد که طوفانها و گردبادهای عظیم مریخی می توانند منجر به ریزش نوعی دانه های برف مانند در این سیاره شوند. این طوفانها مقادیر انبوهی الکتریسیته ثابت تولید می کنند که این میزان الکتریسیته می تواند ملکولهای آب و دی اکسید کربن را از هم جدا و درنتیجه ملکولهای پر اکسید هیدروژن ایجاد کند.این ملکولها به صورت دانه های برف مانند فرو می ریزند و با پوشاندن تمامی سطح مریخ ساختارهای ملکولی حیات را از بین می برند و مانع از تشکیل حیات در این سیاره می شوند.
طوفانها و گردبادهای عظیم مریخی که در فواصل منظم در این سیاره رخ می دهند,منجر به تولید دانه های برف مانند می شوند که حاوی پراکسید هیدروژن است و برای حیات جانداران خطرناک محسوب می شود.به اعتقاد` گریگوری دلوری` فیزیکدان دانشگاه برکلی درکالیفرنیا,براساس تجربیات آزمایشگاهی و مدلهای تئوریکی اکسیدهای شیمیایی می توانند توسط الکتریسیته ثابت و در گردبادهای شدیدی که برای ماهها سطح سیاره را در پوششی سرخ رنگ فرو می برند ایجاد شود. اگر این اکسیدها در طول سه میلیارد سال گذشته مرتبا ایجاد شده باشند پس مریخ کنونی احتمالا باید سیاره ای خشک و غبارآلود باشد.درچنین شرایطی باید میزان پراکسید درخاک این سیاره به تدریج آنقدر زیاد شده باشد که امکان وجود حیات را به شکلی که ما می شناسیم ازبین برده باشد.این پدیده تاثیر بسیار زیادی در آزمایشات صورت گرفته توسط مریخ پیمای `وایکینگ` در دهه هفتاد می گذارد.هدف اصلی `وایکینگ ` به عنوان یکی از دو مریخ پیمای ناسا درسال 1975 آزمایش خاک سرخ رنگ مریخ برای دست یافتن نشانه هایی از حیات بود.در سال 1976 این دو مریخ پیما بر سطح مریخ قرارداده شدند و برای چهار آزمایش جداگانه, هدایت شدند.این آزمایشات شامل اضافه کردن آب و برخی مواد کمکی برای رشد به خاک مریخ بود.تولید گاز دراین شرایط می توانست به معنای نشانه ای از حیات میکروارگانیزم ها تلقی شود.
تصویر ساختگی از طوفانهای الکتریکی در مریخ
اما به اعتقاد دلوری نتایج حاصله نمی تواند چندان قابل اعتماد باشد زیرا از یک سو گازهای حاصله بسیار کم و محدود هستند و از سوی دیگر سایر آزمایشات نیز هیچگونه علائمی ازحیات را در این سیاره نشان نمی دهند.این نتایج بیش ازهر چیز حاکی از یک سری فعل و انفعالات شیمیایی است تا نشانه هایی ازحیات.البته دانشمندان هنوز هم دراین مورد تردید دارند اما کاملا واضح است که خاک مریخ آنقدر از نظر شیمیایی فعال است که دربلند مدت اکسیدکننده های موجود در آن اثرات مخربی حتی بر آلات و ابزارهای آزمایشی مستقر در این سیاره می گذارد.امواج الکترو مغناطیسی فشرده ,دمای پایین, اکسیدکننده های موجود درخاک و فقدان آب امکان وجود هرگونه حیات میکروبی را دراین سیاره از بین برده است.
مطالعات انجام شده توسط دلوری و همکارانش نشان می دهد که میدانهای الکتریکی که دراثر وجود تندبادها و طوفانها ایجاد می شوند, می توانند ملکولهای دی اکسید کربن و آب را از یکدیگر جدا کنند و در یک ترکیب شیمیایی مجدد آنها را دوباره به صورت پراکسید هیدروژن و سوپر اکسیدهای پیچیده تر تبدیل کنند. تمامی این اکسیدکننده ها می توانند ملکولهای دیگر از جمله ملکولهای بنیادی حیات را از بین ببرند.این اکسیدکننده ها درطی طوفانهای مریخی و در فاصله ای نزدیک به سطح آن ایجاد می شوند و به شکل دانه های سفید برف مانند فرو می ریزند و بر روی لایه سطحی خاک مریخ باقی می ما نند .به اعتقاد `سان هیل آتریا ` از دپارتمان علوم فضایی دانشگاه میشیگان , سوپراکسیدانتها نه تنها می توانند به ساختارهای ملکولی لطمه بزنند بلکه می توانند موجب تسریع دراز بین رفتن گاز متان درجو این سیاره شوند.
دلوری به همراه دستیارانش درحال انجام آزمایشاتی برطوفانهای جنوب غربی آمریکا هستند تا بفهمند که چگونه این طوفانها می توانند الکتریسیته تولید کنند و چگونه میدانهای الکتریکی می توانند بر ملکولهای هوا و بخصوص ملکولهای مشابه با آنچه در جو نازک مریخ دیده می شود اثر بگذارند. آنها همچنین درتلاش هستند تا آن ویژگیهایی را مورد بررسی قراردهند که یک سیاره را دارای شرایط حیات و یا عدم حیات می کند چه حیات تکامل یافته و چه از نوع ابتدایی آن.براین اساس او به همراه همکارانش از مدلهای پلاسمایی استفاده کردند تا بفهمند که چگونه دراین گرد بادها ذرات غبار در اثر سایش و برخورد با یکدیگر دارای بارهای مثبت و منفی الکتریکی می شوند.البته هیچگونه شواهدی حاکی از تخلیه الکتریکی در مریخ یافت نشده است و و میدان الکتریکی زمانی ایجاد می شود که ذرات باردار با افزایش سرعت حرکت الکترونها موجب شوند تا آنها با سرعت و شدت زیادی به ملکولها برخورد کنند وآنها را ازهم جدا کنند.
درحال حاضر ما میدانیم که درروی زمین گردبادها میدانهای الکتریکی قوی ایجاد می کنند. مطالعات تئوریکی و تجربیات آزمایشگاهی نشان می دهد که چنین پدیده مشابهی درمریخ نیز اتفاق می افتد.از آنجا که بخار آب ودی اکسید کربن عمده ترین ملکولهای موجود در اتمسفر مریخ هستند بیشترین یونهایی که تشکیل می شود هیدروژنH هیدروکسی OH و مونواکسید کربن CO است. یکی از موادی که از ترکیب اینها تشکیل می شود پراکسید هیدروژن است که هنگامی که مقدار آن در جو به اندازه کافی می رسد متراکم می شود و به صورت دانه های جامد سفید رنگ برسطح مریخ فرو می ریزد. اگر این سناریو درست باشد و تا مدتهای مدید درتاریخ حیات این سیاره اجرا شده باشد پس نتیجه می گیریم که به علت وجود پراکسید انبا شته شده درخاک مریخ نتایج آزمایشات وایکینگ برای جستجوی حیات در این سیاره نمی تواند چندان قابل اعتماد باشد.زیرادرهمان زمان که سنسورهای آزمایشگاهی این جستجو گر پس از اضافه کردن آب و مواد کمکی جهت رشد نشان از وجود گاز دادند اسپکترومترهای آن هیچگونه علائمی از وجود ارگانیزمهای حیاتی را گزارش نکردند.درحالیکه درهمین حال عده ای ازمحققان این نظریه را مطرح می کنند که وجود ترکیبات شیمیایی بسیارفعال درخاک مریخ , پراکسید هیدروژن و یا ازن نمی تواند تصویری از نوعی حیات در این سیاره را به ما بدهد. از طرفی عده ای دیگر نیز براین اعتقادند که طوفانهای خورشیدی و تاثیرات میدانهای مغناطیسی خورشید ( که به دلیل جو رقیق مریخ اثر مضاعف دارد) همانند یک کاتالیزور موجب تسریع درایجاد پراکسیدها می شودو این برخلاف نتایج آزمایشات مریخ پیمای وایکینگ است.
به اعتقاد دلوری اکسید های تولید شده توسط گردبادهای مریخی که به نظر می رسد وجودشان دراین سیاره امری کاملا طبیعی باشد آنقدر زیاد هستند که وجودشان توسط مریخ پیمای وایکینگ تایید شود.سی سال پیش دانشمندان به این نکته که این گردبادها همچون نوع زمینیشان می توانند ازنظربار الکتریکی وهمچنین واکنشهای شیمیایی فعال باشند توجه داشتند.اما این مساله تا کنون مورد آزمایش قرار نگرفته بود.وجود پراکسیدها درمریخ می تواند پاسخی باشد برای تردیدهایی که همیشه در مورد این سیاره داشته ایم اما هنوز هم سوالات بی شماری درزمینه ساختار شیمیایی خاک و جو این سیاره بی پاسخ مانده است .البته دانشمندان در نظر دارند با استفاده ازسنسورهای الکتریکی حساس به ساختارهای شیمیای جوی که بر روی یک مریخ پیمای اکتشافی نصب می شود پاسخهای این سوالات را بیابند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
صبح روز چهارشنبه ، جیمز وان آلن فیزیکدان مشهور آمریکایی در سن ۹۱ سالگی در گذشت.وی در طی سال ها تحقیق ،اکتشافات بسیاری را در زمینه ی علوم فضایی انجام داد.مهمترین کار علمی او که به خاطر آن بسیار شهرت یافته ،کشف کمربند های تابشی وان آلن در اطراف زمین بوده است.
دکتر جیمز وان آلن ،فیزیکدان و استاد دانشگاه آیووا ، صبح روز چهارشنبه نهم اوت ۲۰۰۶ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.او در سال ۱۹۸۵ بازنشسته شد اما تا سال ۲۰۰۳ به کار نظارت بر سفینه ی پایونیر ۱۰ ادامه می داد.او همچنین یکی از همکاران پروژه ی سفینه ی گالیله بود که در سال ۱۹۹۵ به سیاره ی مشتری رسید.
مهمترین بخش زندگی کاری او ، استفاده از ابزار هایی بود که در دانشگاه آیووا ساخته شده و بر روی اولین ماهواره ی آمریکایی در فضا سوار شده بود.او با استفاده از این ابزار ها ، در سال ۱۹۵۸ ، نوار هایی از تابش بسیار شدید را در اطراف زمین کشف کرد.این نوار ها بعدا به نام خود او ،کمربند های وان آلن نامیده شدند.این کشف رقابت دو کشور شوروی و آمریکا را در عرصه ی اکتشافات فضایی به اوج خود رساند و باعث شد تا آمریکا نیز در این زمینه بسیار مطرح تر از پیش گردد.
از دیگر کار های علمی مهم وی میتوان به انتشار مقالاتی در زمینه ی کمربند های تابشی به دور مشتری در سال ۱۹۷۳ و به دور زحل در سال ۱۹۷۹ اشاره کرد.اطلاعات مربوط به کشفیات وی در مورد این کمربند ها توسط سفینه های پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ تامین می شد.او یکی از بزرگترین منتقدین سفر انسان به فضا و پرواز فضاپیما های سرنشین دار بود.او همواره می گفت که اگر فضاپیما های بدون سرنشین و کنترل از راه دور اکتشافات فضایی را انجام دهند ، هزینه ها بسیار کاهش خواهد یافت و کار ها بسیار بهتر انجام خواهد شد و نیازی به وجود انسان در درون فضاپیما ها نیست.به دلیل حمایت های دکتر وان آلن و عده ای دیگر ، در دهه ۱۹۹۰ ،توجه ناسا بیشتر به سفر های کم هزینه و خود کار معطوف گردید.
وان آلن در بسیاری از ماموریت های اکتشافی منظومه شمسی نقش مهمی را ایفا نموده است.او همچنین در طول سال ها تحقیق و پژوهش ، جوایز بسیاری را از آن خود کرد و در طول سال های تدریس نیز دانشجویان موفقی را به دنیای علم عرضه داشته است.جامعه ی علمی جهانی هیچ گاه زحمات ،تلاش ها و اقدامات او را در جهت پیشبرد نجوم و دانش فضایی از یاد نخواهد برد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
صبح روز چهارشنبه ، جیمز وان آلن فیزیکدان مشهور آمریکایی در سن ۹۱ سالگی در گذشت.وی در طی سال ها تحقیق ،اکتشافات بسیاری را در زمینه ی علوم فضایی انجام داد.مهمترین کار علمی او که به خاطر آن بسیار شهرت یافته ،کشف کمربند های تابشی وان آلن در اطراف زمین بوده است.
دکتر جیمز وان آلن ،فیزیکدان و استاد دانشگاه آیووا ، صبح روز چهارشنبه نهم اوت ۲۰۰۶ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.او در سال ۱۹۸۵ بازنشسته شد اما تا سال ۲۰۰۳ به کار نظارت بر سفینه ی پایونیر ۱۰ ادامه می داد. او همچنین یکی از همکاران پروژه ی سفینه ی گالیله بود که در سال ۱۹۹۵ به سیاره ی مشتری رسید.
مهمترین بخش زندگی کاری او ، استفاده از ابزار هایی بود که در دانشگاه آیووا ساخته شده و بر روی اولین ماهواره ی آمریکایی در فضا سوار شده بود.او با استفاده از این ابزار ها ، در سال ۱۹۵۸ ، نوار هایی از تابش بسیار شدید را در اطراف زمین کشف کرد.این نوار ها بعدا به نام خود او ،کمربند های وان آلن نامیده شدند.این کشف رقابت دو کشور شوروی و آمریکا را در عرصه ی اکتشافات فضایی به اوج خود رساند و باعث شد تا آمریکا نیز در این زمینه بسیار مطرح تر از پیش گردد.
از دیگر کار های علمی مهم وی میتوان به انتشار مقالاتی در زمینه ی کمربند های تابشی به دور مشتری در سال ۱۹۷۳ و به دور زحل در سال ۱۹۷۹ اشاره کرد.اطلاعات مربوط به کشفیات وی در مورد این کمربند ها توسط سفینه های پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ تامین می شد.او یکی از بزرگترین منتقدین سفر انسان به فضا و پرواز فضاپیما های سرنشین دار بود.او همواره می گفت که اگر فضاپیما های بدون سرنشین و کنترل از راه دور اکتشافات فضایی را انجام دهند ، هزینه ها بسیار کاهش خواهد یافت و کار ها بسیار بهتر انجام خواهد شد و نیازی به وجود انسان در درون فضاپیما ها نیست.به دلیل حمایت های دکتر وان آلن و عده ای دیگر ، در دهه ۱۹۹۰ ،توجه ناسا بیشتر به سفر های کم هزینه و خود کار معطوف گردید.
وان آلن در بسیاری از ماموریت های اکتشافی منظومه شمسی نقش مهمی را ایفا نموده است.او همچنین در طول سال ها تحقیق و پژوهش ، جوایز بسیاری را از آن خود کرد و در طول سال های تدریس نیز دانشجویان موفقی را به دنیای علم عرضه داشته است.جامعه ی علمی جهانی هیچ گاه زحمات ،تلاش ها و اقدامات او را در جهت پیشبرد نجوم و دانش فضایی از یاد نخواهد برد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
صبح روز چهارشنبه ، جیمز وان آلن فیزیکدان مشهور آمریکایی در سن ۹۱ سالگی در گذشت.وی در طی سال ها تحقیق ،اکتشافات بسیاری را در زمینه ی علوم فضایی انجام داد.مهمترین کار علمی او که به خاطر آن بسیار شهرت یافته ،کشف کمربند های تابشی وان آلن در اطراف زمین بوده است.
دکتر جیمز وان آلن ،فیزیکدان و استاد دانشگاه آیووا ، صبح روز چهارشنبه نهم اوت ۲۰۰۶ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.او در سال ۱۹۸۵ بازنشسته شد اما تا سال ۲۰۰۳ به کار نظارت بر سفینه ی پایونیر ۱۰ ادامه می داد. او همچنین یکی از همکاران پروژه ی سفینه ی گالیله بود که در سال ۱۹۹۵ به سیاره ی مشتری رسید.
مهمترین بخش زندگی کاری او ، استفاده از ابزار هایی بود که در دانشگاه آیووا ساخته شده و بر روی اولین ماهواره ی آمریکایی در فضا سوار شده بود.او با استفاده از این ابزار ها ، در سال ۱۹۵۸ ، نوار هایی از تابش بسیار شدید را در اطراف زمین کشف کرد.این نوار ها بعدا به نام خود او ،کمربند های وان آلن نامیده شدند.این کشف رقابت دو کشور شوروی و آمریکا را در عرصه ی اکتشافات فضایی به اوج خود رساند و باعث شد تا آمریکا نیز در این زمینه بسیار مطرح تر از پیش گردد.
از دیگر کار های علمی مهم وی میتوان به انتشار مقالاتی در زمینه ی کمربند های تابشی به دور مشتری در سال ۱۹۷۳ و به دور زحل در سال ۱۹۷۹ اشاره کرد.اطلاعات مربوط به کشفیات وی در مورد این کمربند ها توسط سفینه های پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ تامین می شد. او یکی از بزرگترین منتقدین سفر انسان به فضا و پرواز فضاپیما های سرنشین دار بود.او همواره می گفت که اگر فضاپیما های بدون سرنشین و کنترل از راه دور اکتشافات فضایی را انجام دهند ، هزینه ها بسیار کاهش خواهد یافت و کار ها بسیار بهتر انجام خواهد شد و نیازی به وجود انسان در درون فضاپیما ها نیست.به دلیل حمایت های دکتر وان آلن و عده ای دیگر ، در دهه ۱۹۹۰ ،توجه ناسا بیشتر به سفر های کم هزینه و خود کار معطوف گردید.
وان آلن در بسیاری از ماموریت های اکتشافی منظومه شمسی نقش مهمی را ایفا نموده است.او همچنین در طول سال ها تحقیق و پژوهش ، جوایز بسیاری را از آن خود کرد و در طول سال های تدریس نیز دانشجویان موفقی را به دنیای علم عرضه داشته است.جامعه ی علمی جهانی هیچ گاه زحمات ،تلاش ها و اقدامات او را در جهت پیشبرد نجوم و دانش فضایی از یاد نخواهد برد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!