خداوند در قرآن، سوره ضحی آیه 6 از
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به عنوان یتیم یاد کرده است:« ألم یجدک یتیما فأوی » (آیا او تو را یتیم نیافت پس به تو پناه داد؟)
کلمه یتیم در این آیه دو معنا دارد:
1- از آنجا که پیامبر هنوز متولد نشده بود یا چند ماهی از تولدش نگذشته بود که پدر خود،
عبدالله، را از دست داد و هنوز دو ساله بود که مادرش،
آمنه، نیز از دنیا رفت، خداوند برای بیان نعمت‌های خود بر او، یادآور یتیمی‌اش و نعمت سرپرستی او توسط
عبدالمطلب و
ابوطالب می‌شود.
2- اما امامان معصوم علیه السلام در روایات زیادی کلمه یتیم را به معنای دیگرش تفسیر کرده‌اند، چرا که یکی از معانی یتیم « چیز بی‌همتا و بی‌مانند» است. (مثلا گوهر یتیم یعنی گوهر بی‌نظیر.)
با این معنی، ترجمه آیه به صورت زیر می‌شود:
« آیا تو موجود بی‌نظیری نبودی و آنگاه مردم به تو روی آوردند؟ »
منابع:
- بحارالانوار، ج16، ص 143 تا 136
مراجعه شود به: