عبور خاندان امام حسین علیه السلام از قتلگاه در روز عاشورا


روز یازدهم محرم، هنگامی که می خواستند کاروان اسیران اهل بیت را از کربلا حرکت دهند، بانوان کاروان به عمر بن سعد گفتند:« شما را به خدا ما را از کنار کشتگان‌مان عبور دهید.» و هنگامی که بدن‌های پاره پاره شهدا را مشاهده کردند که زیر سم اسبها لگدکوب شده بود، شیون کردند و بر صورت خود چنگ زدند.
بنا به روایتی، سپاه عمر سعد، اجساد شهدا را روی زمین رها کردند و زنان کاروان را از روی عمد و دشمنی، از کنار آنان عبور دادند.
وقتی ام کلثوم برادر آغشته به خاک و خون و عریانش، حسین، را مشاهده کرد، خود را از بالای شتر بر زمین انداخت و بدن برادر را در آغوش گرفت.

قرة بن قیس تمیمی می گوید:« من به آن زنان نگاه می کردم. چون از کنار کشتگان عبور کردند، شیون سر دادند و به صورت خود چنگ زدند. اگر همه چیز را فراموش کنم، سخنان زینب، دختر فاطمه، را در لحظه‌ای که از کنار برادرش، حسین، گذشت فراموش نخواهم کرد.
به خدا سوگند، بی‌قراری و مرثیه خوانی‌های زینب، دوست و دشمن را به گریه واداشت.»

منابع:

  • قصه کربلا، ص 409.
  • مقتل الحسین مقرم، ص 306
  • تظلٌم الزهرا، ص 225
  • نفس المهموم، ص 386
  • کامل ابن اثیر، ج 4، ص 81 و اللهوف، ص 56.

مراجعه شود به:



تعداد بازدید ها: 6957