حضرت امام سجاد علیه السلام گرچه معمولا پنهانی انفاق می‌کرد، ولی گاهی هم آشکارا به نیازمندان کمک می‌فرمود.
در اینجا به سیره او در زمینه انفاق‌های آشکارا اشاره‌ای می شود:
همواره در کنار سفره امام چهارم ایتام و مساکین حاضر بودند. امام با دست شریف خود به آنها غذا می‌داد و هر کدام از آنها که عیالوار بود، مقداری از طعام خود را برای آنها می‌فرستاد.
امام هرگز چیزی نمی‌خورد مگر اینکه ابتدا مقداری از آن را
صدقه می داد.
با روی خوش با نیازمندان رفتار می‌کرد و از آنان تشکر می کرد چرا که معتقد بود آنها زاد و توشه او را برای سفر آخرت فراهم می‌کنند.
امام غالبا هنگام صدقه‌دادن به نیازمندان، صدقه را می‌بوسید.
اصحابش دلیل این کار را می‌پرسیدند و او می‌فرمود:« من صدقه را نمی بوسم، بلکه به دست پرودگار خود بوسه می‌زنم، چرا که صدقه قبل از اینکه به دست نیازمند برسد، در دست پروردگارم قرار می‌گیرد.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص62، حدیث 23 به نقل از خصال - ص 98 حدیث 86 به نقل از کشف الغمه و ص 74 حدیث 64 به نقل از امالی ابن الشیخ و ص 89 به نقل از مناقب
مراجعه شود به: