حضرت امام سجاد علیه السلام بر اساس آیه «
ان تنالو البّر حتی تنفقوا مما تحبون» _آیه 92 سوره آل عمران_ که نیکوکاری واقعی را در گرو انفاق از چیزهای مورد علاقه می‌شمارد، از آنچه دوست می‌داشت، در راه خدا
انفاق می‌فرمود.
امام صادق علیه السلام فرمود: «روزی مقداری
انگور مرغوب به
مدینه رسید. کنیز امام مقداری از آن را خرید و هنگام افطار، نزد ایشان برد. امام خشنود شد ولی قبل از اینکه به طرف خوشه‌های انگور دست دراز کند، مستمندی به در خانه آمد و چیزی خواست.
امام به آن کنیز فرمود:« این انگورها را برای او ببر.»
کنیز گفت:« ای مولای من، کمی از این انگور برایش بس است.»
امام فرمود:« نه، همه اش را برای او بفرست !»
فردای آن روز، باز کنیز مقداری از همان انگور را خرید و باز هنگام افطار، فقیری در خانه را زد و ماجرای روز قبل تکرار شد.
شب سوم هم کنیز انگور خرید و برای امام آورد و این بار کسی در خانه را نزد.
امام فرمود:« الحمدالله.»
عبدالله دامغانی روایت کرد که حضرت علی بن الحسین علیه السلام همیشه
شکر و
بادام صدقه می داد. وقتی دلیلش را از او سئوال می‌کردند، می‌فرمود:«
لن تنالو البرّ حتی تنفقوا مما تحبون »؛ ( نیکوکاری آن است که از آنچه دوست می‌دارید ببخشید )، و من اینها را دوست دارم.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص 90، حدیث 77 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب
- ص 89 به نقل از مناقب و ص 72 حدیث 55 به نقل از محاسن
مراجعه شود به: