اسید بن خضیر

اسید بن خضیر بن سماک از صحابه مشهور پیامبر بود. او در عهد جاهلیت و اسلام از اشراف و بزرگان قبیله اوس از اهل یثرب بود و از عقلای عرب محسوب می‌شد. وی دوست صمیمی سعد بن معاذ بود. هر دوی آنها توسط مصعب بن عمیر مسلمان شدند و خویشان خود را نیز به دین اسلام دعوت کردند. در بیعت عقبه دوم همراه با هفتاد تن از انصار به حضور پیامبر رسید و با او بیعت کرد. در جنگ بدر، جنگ احد و جنگ خندق و بسیاری از جنگ‌های دیگر صدر اسلام داشت.
او پس از پیامبر همراه با بسیاری از انصار در سقیفه حاضر شد و از معدود کسانی بود که با خلافت یکی از انصار مخالفت کرد. او گفت:«خلافت باید در قریش بماند.»
به همین دلیل وقتی عمر و ابوبکر در سقیفه در دفاع از خلافت خود سخن گفتند، او و بشیر بن سعد اولین افراد انصاری بودند که با ابوبکر بیعت کردند.
بعدها که انصار از تسلط قریش ناراضی شدند، خزرجیان می‌گفتند تقصیر اسید بن خضیر بود که اول بار با ابوبکر بیعت کرد. اوسیان نیز تقصیر را به گردن بشیر بن سعد خزرجی می‌انداختند.
وی در سال 20 هجری در دوران خلافت عمر در گذشت و عمر تمامی قرض‌های او را پرداخت کرد.
بخاری و مسلم، از علمای اهل تسنن، از او 18 حدیث نقل کرده اند.

منابع :
اعلام زرکلی
قاموس الاعلام ترکی
الفائق فی غریب الحدیث،‌ 1، ص 108