داروهای ضد اشتها
این دسته از مواد موسوم به (anorectics) معمولاً داروهایی هستند که میل به
خوردن را در افراد ساقط می کنند. اغلب، این داروها برای جلوگیری از
چاقی افراد تجویز شده و به طور کوتاه مدت از آنها استفاده می شود. داروهای این گروه، محرک بوده و از خانواده
فنتیلامین می باشند که این ماده با
امفتامین در ارتباط است.
امفتامین قبلاً به عنوان نوعی داروی ضد
اشتها به فروش می رسید تا این که در اواخر
دهه 1950، به دلیل سوء استفاده از اثرات محرک آن، مصرف آن در سراسر جهان ممنوع اعلام شد.
امفتامین اثرات جانبی زیادی دارد؛ از جمله
اعتیاد،
بالا بردن فشار خون و... که به همین دلیل، استفاده طولانی مدت از آن بدون نظارت
پزشک متخصص خطرناک می باشد.
ممنوعیت عرضه
شیوع بیماری های کشنده، فشار خون بالا و دیگر آسیب های وارده به
قلب سبب شد که این داروها دیگر عرضه نشود. برای مثال، در سال
2000م، ارتباط
سکته با استفاده از داروی ضد اشتهای
فنیل پروپانولامین کشف شد و به همین دلیل، این دارو دیگر در بازارهای آمریکا عرضه نشد.
با وجود همه ی این مشکلات و
بیماری های ناشی از مصرف اینگونه داروها، هنوز هم بسیاری از انواع آن در بازارهای جهانی عرضه می شوند؛ از جمله
فنترمین،
فندیمترازین،
بنزفتامین و... .
سیبوترامین نوعی دیگر از این مواد
اعتیاد آور است که به همراه
اورلیستات برای درمان
چاقی با تجویز پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین ببینید