توسعه ایالات متحده
از دهه 1840 م به بعد، صدها تن از سفید پوستان آمریکایی شروع به گذشتن از رودخانه می سی سی پی نمودند. آنها در جستجوی زندگی بهتر به غرب کشور می رفتند. به مدت 60 سال، ساکنان آمریکا مرز این کشور را در نواحی غربی توسعه داده و به وسعت ایالات متحده افزودند. این توسعه در زمان تب طلا در کالیفرنیا بیشتر شد و با توسعه شبکه راه آهن کامل گشت.
زیرنویس عکس
واگن راه آهن
مردم برای مسافرت، از واگنهایی که بوسیله پارچه پوشیده شده بود و بوسیله گاوهای نر کشیده می شد استفاده می کردند.
رودخانه می سی سی پی
رودخانه می سی سی پی که زمانی مانع گسترش به سمت غرب بود، به یک شبکه بزرگ ارتباطی که غرب میانه را به دریا و تجارت بین المللی متصل می نمود، تبدیل گشت. طول این رودخانه از سرچشمه تا خلیج نیومکزیکو، جایی که رودخانه به آن ختم می شد، 3779 کیلومتر (2348 مایل) بود. در سال 1811م کشتی های بخاز چرخ دار قادر بودند محموله های پنبه و زغال سنگ و مسافرین را در طول رودخانه حمل کنند.
مرز
این اسم مرز fruntier به منطقه ما بین سرزمینهای دارای سکنه و نواحی بدون سکنه در آمریکا، گفته می شد. در 1890 م دفتر آمار اعلام کرد که دیگر مرزی وجود ندارد. پیشروی بزرگ به سمت غرب پایان یافت.
تب طلا در کالیفرنیا
کشف طلا در کالیفرنیا در سال 1848 م منشا امیداوری برای فرصت طلبان گردید و به این دلیل صد هزار نفر جستجوگر از سراسر دنیا به کالیفرنیا سفر کردند. از آنجا که آنها در سال 1849 به کالیفرنیا رسیدند، به «چهل و نهی ها» شهرت یافتند. آنها با ماهی تابه برای کشف طلا به جستجو می پرداختند و با تکان دادن ذرات خاک والک کردن آن همرا آب، طلا را پیدا می کردند.
راه آهن
پیش از پیدایش راه آهن، مردم فاصله بین سواحل شرقی و غربی ایالات متحده آمریکا را با اسب طی کردند. در سال 1869 م، شبکه خطوط آهن غرب و شرق، در محلی به نام «پرومونتوری پوینت» در ایالت یوتا، به هم رسیدند و بدین ترتیب غرب و شرق قاره آمریکای شمالی به یکدیگر متصل شد.
زیر نویس عکس
لکوموتیو بخار
در دهه 1880 م، این لکوموتیو بخار، در مسیر راه آهن نیومکزیکو حرکت می کرد.
1783 م
عهدنامه پاریس در آخر جنگ استقلال آمریکا امضا شد که این عهدنامه به ایالت متحده آمریکا اجازه می داد مرزهای خود را تا دریاچه های بزرگ (دریاچه ها پنج گانه) در شمال رود می سی سی پی در غرب توسعه دهد.
1803
قرار داد «خرید لوئیز یانا»، وسعت آمریکا را بیش از دو برابر وسعت قبلی اش می کند. ناپلئون، فرمانروای فرانسه، سرزمینهای وسیعی را که تا قرن نوردهم تحت تسلط اسپانیایی ها بود، به دولت آمریکا می فروشد. این سرزمینها از «نیو لورلئان» در جنوب شروع شده و سرزمینهای میانی تا مرز کانادا را در بر می گرفت.
1819
ایالت متحده آمریکا ایالت فلوریدا را از اسپانیایی ها می گیرد.
1836
مهاجران آمریکایی در ایالت تگزاس در مکزیک اعلام استقلال می کنند، و مکزیکیها در نبرد سن جاسینتو شکست می خوردند و بعدا استقلال تگزاس به رسمیت شناخته می شود.
1845
تگزاس جزء ایالت متحده آمریکا می گردد.
1846
در نتیجه معمامله با انگلستان بحث در مورد کشور اورگان به پایان می رسد. تمام سرزمینهایی که در شمال مدار 49 درجه قرار دارند به کانادا و سرزمین هایی که در جنوب هستند به ایالتهای «ارگون» و «واشنگتن» در این نواحی شکل می گیرند.
48 ـ 1846
جنگ با مکزیک: نیروهای آمریکایی، نیروهای مکزیک را به سختی شکست می دهند. در قرارداد صلحی که امضاء می شود، ایالتهای نیومکزیکو، آریزونا، و کالیفرنیا جزء ایالات متحده آمریکا می شوند.
49 ـ 1849
تب طلا: هزاران جوینده طلا به کالیفرنیا سفر می کنند.
61 ـ 1860
پیک های سریع السیر افتتاح می شوند که باعث می شوند ارتباط پستی سریع انجام شده و مردم بتوانند ظرف ده روز از شرق به غرب مسافرت کنند.
1862
قانون هامستد اجازه می دهد که هر خانواده پنجاه و شش هکتار (برابر با صد و شصت آکر) زمین با قمیت ارزان داشته باشد.
1867
ایالت متحده، آلاسکا را از روسیه می خرد.
1867
ایالت متحده، آلاسکا را از روسیه می خرد. روسیه مشتاق جمع آوری پول برای توسعه خط راه آهن در کشور خود است.
1869
خطوط آهن «مرکزی» و «یونیون پاسیفیک» در کوههای راکی به هم متصل می شوند. سفر به غرب و شرق آمریکا به آسانی و سرعت میسر می شود. گسترش خطوط راه آهن به سایر نقاط کشور عاملی حیاتی در توسعه آمریکا بعنوا ملتی متحد بود.
در قرن نوزدهم در ایالات متحده آمریکا سرزمین بخت واقبال بود و هیچ جایی بهتر از آمریکا این فرصت بدست نمی آمد. سرزمینی که به غرب وحشی معروف شده بود، مکان بی قانون و خطرناکی بود، دولت زمین های ارزان زیادی در سمت غرب بدست آورد و این مسئله مردم را وادار می کرد که به سمت ایالت های شرقی حرکت کنند و این منطقه، مانند یک آهن ربا 28 میلیون مهاجر را بین سالهای 1830 تا 1910 م به ایالات متحده آمریکا کشانده است.
کشاورزان و جستجو گران
جستجو گران و مرزنشینان مسیر غرب آمریکا را گشودند، اما این کشاورزان بودند که در آن سرزمین ساکن شدند و تسلط اروپائیان را در این قاره کامل کردند. هزاران خانواده که با گاری به ستمت غرب حرکت می کردند و در زمینهایی که دولت به آنها داده بود، جوامع کشاورزی تشکیل می دادند. توزیع زمینهای ارزان، به قمیت فدا کردن ساکنان بومی آمریکا که وحشیانه از سرزمینهای اجدادیشان رانده می شدند، تمام شد.
کشاورزی موفق
تلاش جدی و کار طاقت فرسای مهاجران در غرب آمریکا، باعث شد که سیر کشاورزی رو به صعود باشد کشاورزی در ایالات شمالی غرب میانه، و دامداری در ایالات جنوبی رواج یافتند. تا اواخر قرن نوزدهم، آمریکا در کشاورزی سرآمد دنیا گردید.
تب طلا در کالیفرنیا
مهاجران تنها کسانی نبودند که به استعمار مناطق غربی پرداختند. هجوم عظیم جویندگان طلا به کالیفرنیا در سالهای 49 ـ 1848 م هزاران نفر را که می خواستند به سرعت ثروتمند شوند را به این ناحیه کشاند. تب طلا به سرعت فروکش کرد اما جویندگان قدیمی طلا، در کالیفرنیا ماندگار شدند. قبل از این واقعه، کالیفرنیا ایالتی متروک و کم جمعیت بود، اما نهایتا تبدیل به پر جمعیت ترین و ثروتمند ترین ایالت در سرتاسر آمریکا گردید.
گاوچران
معروفترین مهاجران به غرب، گاوچرانها بودند که گله های گاوها را بصورت گسترده در غرب آمریکا می چراندند و امرار معاش می کردند. هنگامی که تگزاس مرکز دامپروری قرار گرفت، راه گاوچرانها به سمت شمال گشوده شد و گله های بزرگی از تگزاس به سمت کانزاس و ابیلن آمدند، جائی که گله ها از سمت شرق راه به جائی نداشتند، این مسئله باعث شد که تقاضای کار برای مردان سخت کوشی که می توانستند روزها بر پشت اسب بمانند و سواری کنند فراهم شود. دوره گاوچرانها بیشتر از سی سال طول نکشید (1860 تا 1890) تا هنگامیکه سرزمینهای گسترده آنها را با مزارع غنی محدود کردند. اما در این زمان کوتاه گاوچرانها تبدیل به افسانه جاویدان شدند.
عصر موتور بخار
انقلاب ایجاد شده در صنعت حمل ونقل، عامل اصلی رشد و توسعه در غرب آمریکا بود. توسعه شبکه های گسترده ای از کانالها و رودخانه های قابل کشتیرانی از قدمهای اولیه بودند، اما پیدایش راه آهن درهای غرب را کاملا گشود. راه آهن، مردم آمریکا را قادر کرد به سرعت و ارزان به غرب کشور رفته و در آنجا روشهای موثری برای کشاورزی و پرورش دام ابداع نمایند و آمریکائیها به سرعت از نیروی بالقوه راه آهن، حداکثر استفاده را نمودند. در سال 1869، ایالات واقع در سواحل شرقی به کالیفرنیا متصل گشتند. در مدت 20 سال، شبکه راه آهن آمریکا، بزرگتر از شبکه های راه آهن تمامقاره اروپا گردید. کاشفان، غرب را کشف کردند، مهاجران در آن سکنی گزیدند، و راه آهن آنجا را به منطقه ای پر منفعت و سود آور تبدیل نمود.
حقایق ثبت شده
در سال 1804م، جفرسون (1826- 1743) رئیس جمهور آمریکا، گروهی را به رهبری «مریودر لوئیس» و «ویلیام کلارک» برای کشف مناطق ناشناخته داخلی و همچنین پیدا کردن راهی به اقیانوس آرام، مامور کرد. این گروه، کار خود را در 14 ماه مه با رفتن به قسمتهای فوقانی رودخانه میسوری، شروع نمود. آنها زمستان را در منطقه ای که امروزه داکوتای شمالی نامیده می شود گذرانده، سپس از کوههای «راکی» نیز عبور کردند. آنها در دسامبر 1805 به اقیانوس آرام رسیدند.