تیامین یا ویتامین B1 پیروفسفات کوانزیم کربوکسیلاز است که در دکربکسیلاسیون و اکسیداسیون اسید پیروویک دخالت دارند. از این رو انساجی که منحصراً انرژی خود را از مواد قندی کسب می کنند نسبت به کمبود تیامین حساس بوده و با کاهش مقدار آن، عمل آنها مختل می گردد. تیامین برای متابولیسم نهائی کربوهیدراتها ضرورت داشته و هضم و جذب مواد گلوسیدی بستگی به وجود آن دارد. باتوجه به این که متابولیسم کربوهیدراتهای انرژی لازم برای دستگاه عصبی مرکزی را تامین می کند، بنابراین با کاهش مقدار تیامین دستگاه اعصاب مرکزی نمی تواند از گلوکز استفاده کند.تیامین محلول در آب بوده ونیاز بدن به آن روزانه 2/1 تا 5/1 میلی گرم می باشد.
از ویتامین B1 برای زایمان بدون درد هم استفاده میشود. این ویتامین در اثر حرارت از بین میرود و برای استفاده از آن باید از میوه ها و سبزیجات خام استفاده کرد.

منابع ویتامین B1

تیامین به مقدار فراوان در جوانه گندم، نان، نخود، لوبیا، چاودار، برنج کامل، اسفناج، کلم، هویج و بسیاری از سبزیها، گردو، بادام، فندق، انجیر، جگر، تخم مرغ، شیر، پنیر، و ماست در مخمر آبجو، پسته خام ،حبوبات ،سیرابی ،شیردان و گوشت، فراوان وجود دارد. افراط در خوردن مواد قندی سبب کمبود این ویتامین میشود، همچنین پوشیدن لباسهای نایلونی و پلاستیکی باعث نابودی آن میگردد.

عوارض کمبود ویتامین B1

کمبود ویتامین B1 سبب بی اشتهایی،ضعف عمومی و اختلال در هماهنگی عضلات ،بی حوصلگی و بیقراری ،عصبانی شدن سریع و ضعف ساقها و از دست دادن حساسیت پوست ،لاغری و نفصان درجه حرارت بدن،می شود و فقدان آن بیماری بری بری ایجاد می کند.
علائم کمبود ویتامین B1 : به هم خوردگی معده و استفراغ خشک و ورم اعصاب و عدم ترشح صفرا و سستی و تنبلی معده و روده ها و ایجاد بیماری بــری بــری میشود.