تیامین یا ویتامین B1 پیروفسفات کوانزیم کربوکسیلاز است که در دکربکسیلاسیون و اکسیداسیون اسید پیروویک دخالت دارند. از این رو انساجی که منحصراً انرژی خود را از مواد قندی کسب می کنند نسبت به کمبود تیامین حساس بوده و با کاهش مقدار آن، عمل آنها مختل می گردد. تیامین برای متابولیسم نهائی کربوهیدراتها ضرورت داشته و هضم و جذب مواد گلوسیدی بستگی به وجود آن دارد. باتوجه به این که متابولیسم کربوهیدراتهای انرژی لازم برای دستگاه عصبی مرکزی را تامین می کند، بنابراین با کاهش مقدار تیامین دستگاه اعصاب مرکزی نمی تواند از گلوکز استفاده کند.تیامین محلول در آب بوده ونیاز بدن به آن روزانه 2/1 تا 5/1 میلی گرم می باشد.

منابع ویتامین B1

تیامین به مقدار فراوان در جوانه گندم، نان، نخود، لوبیا، چاودار، برنج کامل، اسفناج، کلم، هویج و بسیاری از سبزیها، گردو، بادام، فندق، انجیر، گوشت، جگر، تخم مرغ، شیر، پنیر، و ماست وجود دارد.

عوارض کمبود ویتامین B1

کمبود ویتامین B1 سبب بی اشتهایی،ضعف عمومی و اختلال در هماهنگی عضلات ،بی حوصلگی و بیقراری ،عصبانی شدن سریع و ضعف ساقها و از دست دادن حساسیت پوست ،لاغری و نفصان درجه حرارت بدن،می شود و فقدان آن بیماری بری بری ایجاد می کند.