مأمون نامه ای به حضرت رضا علیه السلام نوشت و در آن از ایشان خواسته بود تا او را نصیحت کنند.
حضرت در پاسخش نوشتند:

انک فـی دنیـا لـها مـده ----- یقبـل فیـهـا عمـل العامل
اما تری الموت محیطا بها ----- یسـلـب منـهـا امـل الامـل
تعجـل الذنب بـما تشتـهی----- و تامـل التوبـه من قـابل
والمـوت یاتـی اهله بغته----- ما ذاک فعل الحازم العاقل

ترجمه:
برای تو در دنیا مدت معینی وجود دارد که در این مدت هر عملی مورد قبول می تواند باشد.
آیا نمی بینی مرگ را که چگونه این عمر را در چنبر احاطه خود گرفته و آرزوی هر آرزو کننده ای را سلب می کند؟
با دنبال کردن دلخواه به هر گونه گناهی دست می زنی ولی توبه از گناهان را به سالهای بعد می اندازی!
بدان که مرگ ناگهان از راه می رسد و آنکه را که باید ببرد، می برد؛ این چنین گستاخی و گناه، کار هیچ عاقل دوراندیشی نیست.

منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 112، ح 11. از اختصاص، ص 98.

مراجعه شود به:
اشعار حضرت رضا علیه السلام