تاریخچه ی:
لقمان حکیم
تفاوت با نگارش: 1
| - | در دوران کودکی ((حضرت داود علیه السلام)) ،در خانواده ای که نسب آن به حضرت ابراهیم علیه السلام منتهی می گش ،کودکی سیه فام چشم به جهان گشود ،سپس بر اثر داشتن ملکات فاضله ،هوش سرشار ، عقل، تدبیر فوق العاده ، تجربه و پختگی، بیان شیرین و منطق محکم ، به نام لقمان حکیم معروف گردید. |
+ | در دوران کودکی ((حضرت داود علیه السلام))، در خانواده ای که نسب آن به ((حضرت ابراهیم علیه السلام)) منتهی می ش، کودکی سیهفام چشم به جهان گشود. سپس بر اثر داشتن ملکات فاضله، هوش سرشار، عقل، تدبیر فوق العاده ، تجربه و پختگی، بیان شیرین و منطق محکم، ه نام لقمان حکم معروف گردید.
خصوصیات زندگی او درست ضبط نگردیده ولی سخنان حکیمانه وی زینت بخش صفحات کتاب های اخلاقی، تفاسیر و تاریخ است. قراّن کریم نیز حکمتهای او را بیان نموده و سورهای در قراّن بّه نام اوست.
برخی از روایات حاکی است که لقمان با آن همه کمالات به مقام پیامبری نرسیده بود. از پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود: لقمان پیامبر نبود؛ بندهای بود فکور و خوشعقیده. او خدا را دوست داشت و خدا نیز او را دوست میداشت و بر او منت نهاد و حمت به او آموخت.
((حما بن عیسی)) نقل میکند که ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|حضرت صادق علیه السلام)) چنین فرمود: لقمان در سایه حسب و نسب، ثروت و مال، نیرومندی و زیبایی به آن مقام نرسید؛ بلکه او مردی بود که در اطاعت خداوند استقامت داشت، گرد حرام نمیگشت، آرام و باوقار و تیزبین بود، در هر موضوعی عمیقانه فکر می کرد، از هر حادثهای درس عبرت میگرفت، کمتر مزاح و خنده میکرد، از اقبال دنیا خوشحال نمیشد و از پشت کردن آن اندوهناک نمیگشت، فرزندان زیادی داشت و در مرگ آنها زمام بردباری را از دست نداد.
یکی از صفات زیبای او این بود که هر گاه دو نفر با یکدیگر اختلاف پیدا میکردند، تا میان آنها صلح و صفا برقرار نمیساخت از پای نمینشست. مجالس دانشمندان و بزرگان را مغتنم میشمرد، برای دادرسان و داوران و زمامداران تأسف میخورد که چگونه فریب مقام چندروزه دنیا را میخورند. |
| - | خصصیات زندگی او درست ضب گیده ولی سخنا کیمانه وی ینت بخش صفحات کتابی اخای و تفسیر و تاریخ است. قراّن کریم یز حکت هی و رابیا مودهوره ی درقراّن بّنم اونم گاری شد است. |
+ | ناب:
م ایان 4 ص 315
کتاب بی ونه؛ تفسیر سوره قمان؛ مف: ی اه ر بانی 66 67 |
| - | برخی از روایات حاکی است که لقمان با آن همه کمالات به مقام پیامبری نرسیده بود. از پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله نقل شده که آن حضرت فرمود: لقمان پیامبر نبود بنده ای بود فکور و خوش عقیده ، او خدا را دوست می داشت خدا نیز او را دوست می داشت، و بر او منت نهاد و حکمت به او آموخت. مجمع البیان ج 4 ص 315 | |
| - | حماد بن عیسی از حضرت صادق علیه السلام نقل می کند که آن حضرت چنین فرمود: لقمان در سایه حسب و نسب، ثروت و مال، نیرومندی و زیبائی به آن مقام نرسید ،لکن او مردی بود که در اطاعت خداوند استقامت داشت، گرد حرام نمی گشت، آرام و با وقار و تیز بین بود. در هر موضوعی عمیقانه فکر می کرد، از هر حادثه ای درس عبرت می گرفت ،کمتر مزاح و خنده می کرد ،از اقبال دنیا خوشحال نمی شد، و از پشت کردن آن اندوهناک نمی گشت ،فرزندان زیادی داشت و در مرگ آنها زمام بردباری را از دست نداد. | |
| - | یکی از صفات زیبای او این بود که هر گاه دو نفر با یکدیگر اختلاف پیدا می کردند تا صلح و صفائی میان آنها برقرار نمی ساخت از پای نمی نشست. مجالس دانشمندان و بزرگان را مغتنم می شمرد برای دادرسان و داوران و زمامداران تأسف می خورد که چگونه فریب مقام چند روزه دنیا را می خوردند. | |
| - | منابع : | |
| - |
کتاب مربی نمونه ؛ تفسیر سوره لقمان ؛ مولف : آیت الله جعفر سبحانی ، ص 66 و 67 | |
