تاریخچه ی:
علی بن جعفر علیه السلام
تفاوت با نگارش: 1
| - | علی بن جعفر الصادق (ع )، معروف به عُریضی، آخرین فرزند امام جعفر صادق و برادر امام موسی کاظم علیه السلام اس. او در سال 146 قمری یعنی دو سال قبل از شهادت امام جعفر صادق علیه السلام در شهر ((مدینه)) دیده به جهان گشود و در دامان پدرش جعفر بن محمد (علیه ا السلام) و برادرش امام موسی کاظم علیه السلام پرورش یافت.
>>او خود می گوید من در چهار سفر عمره، برادرم موسی بن جعفر علیه السلام را همراهی کردم و ملازم آن حضرت بودم که در آن سفرها خاندان موسی بن جعفر علیه السلام نیز وی را همراهی می کردند. سفر عمره اول 26 روز و سفر دوم 25 روز و سفر سوم 24 رو و سفر دیگر 21 روز از مکه تا مدینه راه پیمود. |
+ | علی بن جعفر الصادق (ع)، معروف به عُریضی، آخرین فرزند ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام جعفر صادق)) و برادر ((حضرت امام موسی کاظم علیه السلام|امام موسی کظم علیه السلام)) بود. در سال 146 قمر یعنی دو سال قبل از شهادت امام جعفر صادق علیه السلام در شهر ((مدینه)) دیده به جهان گشود و در دامان پدرش جعفر بن محمد (علیه السلام) و برادرش امام موسی کاظم علیه السلام پرورش یافت.
او میگوید من در چهار سفر عمره، برادرم موسی بن جعفر علیه السلام را همراهی کردم و ملازم آن حضرت بودم که در آن سفرها خاندان موسی بن جعفر علیه السلام نیز همراه امام بودند. سفر عمرهی اول 26 روز و سفر دوم 25 روز و سفر سوم 24 روز و سفر دیگر 21 روز از مکه تا مدینه راه پیمود.
علی بن جعفر عریضی پس از شهادت امام هفتم علیه السلام، ملازم و حامی ((حضرت امام رضا علیه السلام|امام رضا علیه السلام)) شد. او نقل میکند در زمانی که برادران و عموهای آن حضرت بر وی شوریدند و ستم روا داشتند (و دربارهی فرزندش ((حضرت امام محمد جواد علیه السلام|حضرت جواد علیه السلام))، تردید کرده و نسبت ناروا دادند و. . .) من به پا خواستم و دست ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام، فرزند علیبنموسیالرضا را گرفتم و گفتم: اشهد انک امامی؛ گواهی میدهم که به یقین تو امام و پیشوای منای.
امام رضا با مشاهدهی این صحنه گریست و فرمود: عموجان! آیا از پدرم نشنیدی که میفرمود: رسول خدا فرمود: بأبی ابن خیره الاماء النوبه الطیبه؛ پدرم فدای پسر بهترین و پاکترین کنیز ثوبیه باد (اشاره به امام جواد علیه السلام ). . . گفتم: راست میگویی جانم فدایت باد.
وی پس از شهادت امام رضا علیه السلام، با این که خود در علم و فضل، تقوا و پارسایی و فضایل اخلاقی نزد همگان مشهور بود، از امام جواد علیه السلام که نوجوانی خردسال بود پیروی میکرد و اّن را برای خود افتخار میدانست.
نقل است که هر گاه امام جواد علیه السلام را میدید، برمیخوست و به پای آن حضرت میافتاد و دست امام را میبوسید و به هنگام رفتن حضرتش، کفش وی را جفت میکرد! این تواضع و خاکساری علی بن جعفر، باعث شد تا دیگران بر وی خرده گیرند. در جواب شخصی که با اعتراض گفت: تو با این سن و مقام، چگونه این کودک ( امام جواد علیه السلام ) را امام خود میدانی؟!
فرمود: خاموش باش! تو از شیاطین ای! آن گاه محاسن سفید خود را به دست گرفت و گفت: خداوند این محاسن سفید را لایق ندانسته و آن کودک را شایستهی مقام امامت دانسته است. با این وجود، فضل او را منکر میشوی؟
به هر روی علی بن جعفر از محضر چهار معصوم علیه السلام بهرهها برد و احادیث فراوانی شنید و آنها را به آیندگان سپرد. گویند وی به درخواست مردم ((کوفه))، مدتی به آن شهر رفت و اهل کوفه احادیث زیادی از وی شنیدند.
آن گاه بنا به تقاضای شیعیان ((قم)) به این شهر آمد. قمها از محضر او و از علم سرشارش بهرهمند شدند. بنا به نقلی در همین شهر درگذشت و در مکانی که بعدها به گلزار علی بن جعفر شهرت یافت، دفن شد.
محمدتقی مجلسی، (پدر علامه محمدباقر مجلسی) این نظریه را پذیرفته است؛ ولی برخی دیگر از علما مدفن او را قریهی « عریض » در حوالی مدینه دانستهاند.
اکنون نیز در عریض مقبره و قبهای است که نزد مردم مدینه به مقبرهی علی بن جعفر الصادق علیه السلام مشهور است. برخی مقبرهی علی بن جعفر _که در شهر ((شهر سمنان|سمنان)) واقع است_ را منسوب به او می دانند که از نظر اهل تاریخ بسیار بعید می نماید. |
| - | عی بن فر عریضی پس از شهادت امام هفتم علیه اللم، ملام و ام مام ضا عله لسلام گشت؛ او خود نقل می کند در زمانی که برادران و عموهای آن حضرت بروی شوریدند و ستم روا داشتد (و درباره فرزندش حضرت جواد علیه السلام، ترد کده و نبت نروا دادند و. . .) من به پا خواستم و دست ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام، فرزند علی بن موسی الرضا را گرفتم و گفتم: اشهد انک امامی گه م هم که ه قین تو امام و پوای من هتی. |
+ | نع:
سفینه الا، 6 416؛ />قاموس ارجال، 7 387 />اعیان الشی، 7، 177 |
| - | امام رضا با مشاهده این صحنه گریست و فرمود: ای عمو! آیا از پدرم نشنیدی که می فرمود: رسول خدا، فرمود: بأبی ابن خیره الاماء النوبه الطیبه؛ پدرم فدای پسر بهترین و پاک ترین کنیز نوبیه باد (اشاره به امام جواد علیه السلام ). . . گفتم راست می گویی جانم فدایت باد.
وی پس از شهادت امام رضا علیه السلام، با این که خود در علم و فضل، تقوی و پارسایی و فضایل اخلاقی نزد همگان مشهور بود، از امام جواد علیه السلام که نوجوانی خردسال بود پیروی می کرد و اّن را برای خود افتخار می دانست.
نقل است که او هر گاه امام جواد علیه السلام را می دید، بر می خواست و به پای آن حضرت می افتاد و دست آن حضرت را می بوسید و به هنگام رفتن حضرت، کفش وی را جفت می کرد! این تواضع و خاکساری علی بن جعفر، باعث شد تا دیگران بروی خرده گیرند. وی در جواب شخصی که به او اعتراض کرد که تو با این سن و مقام، چگونه این کودک ((«حضرت امام محمد جواد علیه السلام|امام جواد علیه السلام))) را امام خود می دانی؟!
فرمود: خاموش باش، تو از شیاطینی! آنگاه محاسن سفید خود را به دست گرفت و گفت: خداوند این ماسن سفید را لایق ندانسته و آن کودک را شایسته مقام امامت دانستهاست؛ آیا با این وجود فضل او ا منکر شوی.
به هر روی علی بن جعفر از محضر چهار معصوم علیه السلام بهره ها برد و احادیث فراوانی شنید و آنها را به آیندگان سپرد. گویند وی به درخواست مردم کوفه، مدتی به آن شهر رفت و اهل کوفه احادیث زیادی از وی شنیدند.
آنگاه بنا به تقاضای شیعیان ((قم)) به این شهر آمد و قمیون نیز از محضر وی و از علم سرشار او بهره مند شدند. بنا به نقلی او در همین شهر در گذشت و در مکانی که بعدها به گلزار علی بن جعفر مشهور شد، دفن شد.
محمد تقی مجلسی، (پدر علامه محمد باقر مجلسی) این نظریه را پذیرفته است. ولی برخی دیگر از علما مدفن او را قریه« عریض» در حوالی مدینه دانسته اند.
اکنون نیز در عریض مقبره و قبه ای است که در نزد مردم مدینه به مقبره علی بن جعفر الصادق علیه السلام مشهور می باشد. برخی مقبره علی بن جعفر که در شهر سمنان واقع است را منسوب به او می دانند که از نظر اهل تاریخ بسیار بعید می نماید.
منابع :
سفینه البحار ،ج 6 ،ص 416؛
قاموس الرجال ،ج 7 ،ص 387 ؛
اعیان الشیعه ، ج 7 ،ص 177؛ |
+ | مراجعه شود به:
((جایگاه رفی امام جوا علیه السلام)) |
