از جمله پاداشهای خداوند در دنیا به صالحان که قطره ای از آن بر همه جهان طبیعه برتری دارد و به تعبیر قرآن « خیر کثیر » است که معرفی است بنام حکمت که حضرت حق به اندکی از بندگان که تشنه معرفت و جویای حقیقتند و به پاس عبودیت آنان را سیراب می کند هیچ سرمایه انبوهی به اوج منزلت حکمت نمی باشد و تمامی این در قبال آن ناچیز است.
خداوند متعال دنیا را متاع قلیل می داند در حالی که حکمت را خیر کثیر می داند می فرماید: «
من یوت الحکمة فقد اوتی خیراً کثیراً »؛ هر کسی که از حکمت برخوردار گشت، پس به تحقیق که از خیر کثیر برخوردار گشته است. (آیه 269 بقره).
علامه طباطبایی رضوان الله علیه در تعریف حکمت می فرماید: « حکمت قضایای مطابق با واقع است آن قضایائی که به گونه ای سعادت انسانی را در بر می گیرد مثل معارف الهی مربوط به مبداء و
معاد و مثل و معارفی که واقعیتهای عالم طبیعت را از آن جهت که به سعادت انسان مربوط است بیان می کند نظیر واقعیت فطری که زیر بنای تشریعیات است. »
تفسیر المیزان ج2، آیه 269 بقره
لقمان حکیم از آن جهت حکیم بود و به آن حکیم گفته می شد که حقایق ناب مطابق با واقع در ابعاد مختلف اعتقادی، اخلاقی، عملی، با جان او عجین و در عملش متبلور بود.
