پس از شهادت ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام مجتبی علیه السلام)) و رفت و آمد بزرگان ((عراق)) و اشراف حجاز با ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) دست‌نشاندگان ((معاویه)) به دستور او سختگیری بیشتری نسبت به شیعیان، به‌خصوص شیعیان ((کوفه|کوفه)) می‌کردند و بعضی از چهره های سرشناس شیعه را به بهانه های پوچ و بی اساس به قتل می‌رساندند.
یکی از آنان حجربن عدی کندی بود.
حجر در ((جنگ صفین)) از طرف ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) فرمانده قبیله کنده بود و در جنگ نهروان فرماندهی میسره‌ی لشگر امام را بر عهده داشت.
در سال 51 هجری ((زیاد بن ابیه|زیاد بن ابیه)) او و تعدادی از یاران وفادارش را با تشکیل پرونده‌های ساختگی به دمشق فرستاد و به دستور معاویه آنها را در « مرج عذراء » دمشق به شهادت رساند و همان جا دفن کرد.

شهادت حجر تأثیر بسیاری بر روحیه مردم گذاشت و موج نفرت از خاندان اموی سراسر جامعه اسلامی را فرا گرفت، به طوری که ((عایشه)) هنگامی که در مراسم حج با معاویه ملاقات کرد، به او گفت:« چرا حجر و یاران او را کشتی و از خود شکیبایی نشان ندادی؟ از رسول خدا شنیدم که فرمود در « مرج عذراء » جماعتی کشته می شوند که فرشتگان آسمان از کشته شدن آنها خشمگین خواهند شد.»
معاویه برای این که عمل خود را توجیه کند گفت:« در آن زمان هیچ مرد عاقل و کاردانی نزد من نبود تا مرا از این کار باز دارد.»
گفته‌اند که حجر مستجاب الدعوه بود.

!منابع:
*قصه کربلا، ص 43
*تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 230
*کامل بن اثیر، ج 3، ص 472.

!مراجعه شود به:
*((شهادت عمروبن حمق))