پس از شهادت
امام مجتبی علیه السلام و رفت و آمد بزرگان
عراق و اشراف حجاز با
امام حسین علیه السلام دستنشاندگان
معاویه به دستور او سختگیری بیشتری نسبت به شیعیان، بهخصوص شیعیان
کوفه میکردند و بعضی از چهره های سرشناس شیعه را به بهانه های پوچ و بی اساس به قتل میرساندند.
یکی از آنان حجربن عدی کندی بود.
حجر در
جنگ صفین از طرف
امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمانده قبیله کنده بود و در جنگ نهروان فرماندهی میسرهی لشگر امام را بر عهده داشت.
در سال 51 هجری
زیاد بن ابیه او و تعدادی از یاران وفادارش را با تشکیل پروندههای ساختگی به دمشق فرستاد و به دستور معاویه آنها را در « مرج عذراء » دمشق به شهادت رساند و همان جا دفن کرد.
شهادت حجر تأثیر بسیاری بر روحیه مردم گذاشت و موج نفرت از خاندان اموی سراسر جامعه اسلامی را فرا گرفت، به طوری که
عایشه هنگامی که در مراسم حج با معاویه ملاقات کرد، به او گفت:« چرا حجر و یاران او را کشتی و از خود شکیبایی نشان ندادی؟ از رسول خدا شنیدم که فرمود در « مرج عذراء » جماعتی کشته می شوند که فرشتگان آسمان از کشته شدن آنها خشمگین خواهند شد.»
معاویه برای این که عمل خود را توجیه کند گفت:« در آن زمان هیچ مرد عاقل و کاردانی نزد من نبود تا مرا از این کار باز دارد.»
گفتهاند که حجر مستجاب الدعوه بود.
منابع:
- قصه کربلا، ص 43
- تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 230
- کامل بن اثیر، ج 3، ص 472.
مراجعه شود به:
