پس از شهادت امام مجتبی علیه السلام و رفت و آمد بزرگان عراق و اشراف حجاز با امام حسین علیه السلام دست‌نشاندگان معاویه به دستور او سختگیری بیشتری نسبت به شیعیان، به‌خصوص شیعیان کوفه می‌کردند و بعضی از چهره های سرشناس شیعه را به بهانه های پوچ و بی اساس به قتل می‌رساندند.
یکی از آنان حجربن عدی کندی بود.
حجر در جنگ صفین از طرف امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمانده قبیله کنده بود و در جنگ نهروان فرماندهی مسیره‌ی لشگر امام را بر عهده داشت.
در سال 51 هجری زیاد بن ابیه او و تعدادی از یاران وفادارش را با تشکیل پرونده‌های ساختگی به دمشق فرستاد و به دستور معاویه آنها را در «مرج عذراء» دمشق به شهادت رساند و همان جا دفن کرد.

شهادت حجر تأثیر بسیاری بر روحیه مردم گذاشت و موج نفرت از خاندان اموی سراسر جامعه اسلامی را فرا گرفت، به طوری که عایشه هنگامی که در مراسم حج با معاویه ملاقات کرد، به او گفت:« چرا حجر و یاران او را کشتی و از خود شکیبایی نشان ندادی؟ از رسول خدا شنیدم که فرمود در« مرج عذراء» جماعتی کشته می شوند که فرشتگان آسمان از کشته شدن آنها خشمگین خواهند شد.»
معاویه برای این که عمل خود را توجیه کند گفت:« در آن زمان هیچ مرد عاقل و کاردانی نزد من نبود تا مرا از این کار باز دارد.»

گفته‌اند که حجر مستجاب الدعوه بود.

منابع:
قصه کربلا، ص 43 - تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 230 و کامل بن اثیر، ج 3، ص 472.

مراجعه شود به:

شهادت عمروبن حمق