!کیا بزرگ امید رودباری
«532-518 ق / 1138-1124م»

کیا بزرگ امید رودباری که از سوی ((حسن صباح)) حاکم قلعه لمسر بود، پس از مرگ حسن و بنا به سفارش او، خداوند ((الموت)) شد دنبال دعوت حسن را گرفت. کیا امید، حسن صباح را پیشوا و امام خود می‏دانست، با این حال به ظاهر شریعت نیز توجه داشت. وی چهارده سال و دو ماه و بیست روز در رودبار و دژهای ملاحده فرمان راند تا این که در شانزدهم جمادی الثانی سال 532 ق / 28 فوریه 1138 م« درگذشت. کیا امید، در زمان حیات خود، پسرش ((محمد بن بزرگ امید)) را به جانشینی خود برگزید.


!محمد بن بزرگ امید
« 557-532 ق / 1162-1138م»

((محمد بن بزرگ امید))، پس از وفات پدرش کیا بزرگ امید، خداوند ((الموت)) و فرمانروای فرقه ((اسماعیلیه)) شد. در آغاز زمامداری وی تعداد زیادی ترورهای سیاسی به دستور او و پدرش توسط فداییان انجام گرفت که قتل خلیفه عباسی المسترشد در ((مراغه)) «529 ق / 1134 م»، ((خلیفه الراشد ))در ((اصفهان)) «532 ق / 1138 م»، و نیز معین الدین، وزیر سلجوقی «521 ق / 1127 م» از آن جمله است. محمد بن بزرگ امید به مدت بیست و چهار سال و هشت ماه امامت اسماعیلیان را داشت تا این که سرانجام در سوم(( ربیع الاول)) 557 ق / 20 فوریه 1162 م« چشم از جهان فرو بست.