فهرست رهبران اسماعیلی بعد از حسن صباح :

2 - کیا بزرگ امید رودباری 518 - 532 ق / 1124 - 1138 م
3 - محمد بن بزرگ امید 532 - 557 ق / 1138 - 1162 م
4 - حسن بن محمد 557 - 561 ق / 1162 - 1166 م
5 - محمد بن حسن 561 - 607 ق / 1166 - 1210 م
6 - جلال الدین حسن 607 - 618 ق / 1210 - 1221 م
7 - علاء الدین بن جلال الدین 618 - 653 ق / 1221 - 1255 م
8 - رکن الدین خورشاه 653 - 655 ق / 1255 - 1257 م

شرح حال پاره ای از ایشان را بصورت زیر است :

کیا بزرگ امید رودباری

«532-518 ق / 1138-1124م»

کیا بزرگ امید رودباری که از سوی حسن صباح حاکم قلعه لمسر بود، پس از مرگ حسن و بنا به سفارش او، خداوند الموت شد دنبال دعوت حسن را گرفت. کیا امید، حسن صباح را پیشوا و امام خود می‏دانست، با این حال به ظاهر شریعت نیز توجه داشت. وی چهارده سال و دو ماه و بیست روز در رودبار و دژهای ملاحده فرمان راند تا این که در شانزدهم جمادی الثانی سال 532 ق / 28 فوریه 1138 م« درگذشت. کیا امید، در زمان حیات خود، پسرش محمد بن بزرگ امید را به جانشینی خود برگزید.

محمد بن بزرگ امید

« 557-532 ق / 1162-1138م»

محمد بن بزرگ امید، پس از وفات پدرش کیا بزرگ امید، خداوند الموت و فرمانروای فرقه اسماعیلیه شد. در آغاز زمامداری وی تعداد زیادی ترورهای سیاسی به دستور او و پدرش توسط فداییان انجام گرفت که قتل خلیفه عباسی المسترشد در مراغه «529 ق / 1134 م»، خلیفه الراشد در اصفهان «532 ق / 1138 م»، و نیز معین الدین، وزیر سلجوقی «521 ق / 1127 م» از آن جمله است. محمد بن بزرگ امید به مدت بیست و چهار سال و هشت ماه امامت اسماعیلیان را داشت تا این که سرانجام در سوم ربیع الاول 557 ق / 20 فوریه 1162 م« چشم از جهان فرو بست.

رکن الدین خورشاه

« 655 -653 ق / 1257-1255 م»

رکن الدین حسن پسر علاء الدین محمد و ملقب به خورشاه، واپسین «امام» اسماعیلیه ایران است. وی که از اتهام همدستی با قاتلان پدر بری نبود، پس از کشته شدن علاء الدین، جای او را گرفت. مع هذا حکمرانی او در الموت طولی نکشید. وقتی هولاگو خان، نواده چنگیز برای بار دوم به ایران لشکر کشید در مقابل پیام هلاگو، چاره‏ای جز تسلیم باقی نماند، چرا که مقاومت در برابر سپاه هلاگو بی‏فایده بود. با تسلیم قلعه الموت در 655 ق / 1255 م، اقتدار اسماعیلیه در ایران فرو پاشید. گویند عطا ملک جوینی در محاصره قلعه الموت به همراه هلاگو بود، چون خان دستور به سوزاندن کتابخانه الموت داد، عطا ملک درخواست کرد تا اجازت یابد، کتب مربوط به اختر شناسی و آلات و ادوات رصدی را جدا کرده و تنها نوشته‏هایی که مربوط به آیین، اصول و فروع فرقه اسماعیلیه است، سوزانده شود.

سرگذشت سید نام وصف حال حسن صباح

یکی از کتابهای گرانبهایی که در اثر کوشش عطا ملک جوینی از سوزاندنش جلوگیری شد، کتابی بود در شرح حال حسن صباح و داعیان این خاندان به نام «سرگذشت سیّدنا». عطا ملک، این کتاب را در دفتر سومن تاریخ جهانگشای جوینی آورده و خواجه رشید الدین فضل الله، فصل کوتاهی از آن را در «جامع التواریخ» خود ذکر کرده است. ظاهراً خورشاه در 655 ق 1257 م، در کنار رود جیحون به دست عده‏ای از مغولان کشته شد. گفته می‏شود که هلاگو نیز بعدها، پسر و بازماندگان وی را از بین برد و بدین ترتیب حکومت این خاندان در ایران به پایان رسید.