کیا بزرگ امید رودباری
«532-518 ق / 1138-1124م»
کیا بزرگ امید رودباری که از سوی
حسن صباح حاکم قلعه لمسر بود، پس از مرگ حسن و بنا به سفارش او، خداوند
الموت شد دنبال دعوت حسن را گرفت. کیا امید، حسن صباح را پیشوا و امام خود میدانست، با این حال به ظاهر شریعت نیز توجه داشت. وی چهارده سال و دو ماه و بیست روز در رودبار و دژهای ملاحده فرمان راند تا این که در شانزدهم جمادی الثانی سال 532 ق / 28 فوریه 1138 م« درگذشت. کیا امید، در زمان حیات خود، پسرش
محمد بن بزرگ امید را به جانشینی خود برگزید.
محمد بن بزرگ امید
« 557-532 ق / 1162-1138م»
محمد بن بزرگ امید، پس از وفات پدرش کیا بزرگ امید، خداوند
الموت و فرمانروای فرقه
اسماعیلیه شد. در آغاز زمامداری وی تعداد زیادی ترورهای سیاسی به دستور او و پدرش توسط فداییان انجام گرفت که قتل خلیفه عباسی المسترشد در
مراغه «529 ق / 1134 م»،
خلیفه الراشد در
اصفهان «532 ق / 1138 م»، و نیز معین الدین، وزیر سلجوقی «521 ق / 1127 م» از آن جمله است. محمد بن بزرگ امید به مدت بیست و چهار سال و هشت ماه امامت اسماعیلیان را داشت تا این که سرانجام در سوم
ربیع الاول 557 ق / 20 فوریه 1162 م« چشم از جهان فرو بست.
