ابوبصیر می‌گوید:
روزی امام صادق علیه السلام به من فرمود:« ای ابو محمد آیا امام‌ات را می شناسی؟»
عرض کردم:« آری، سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست، امام من شما هستید.»
فرمود:« راست گفتی؛ هرگز از او جدا مشو.»
به او عرض کردم:« می‌خواهم نشانه‌ای از امامت خود به من عنایت فرمایید.»
فرمود:« پس از شناخت، نیازی به نشانه و علامت نیست.»
عرض کردم:« می‌خواهم ایمان و یقینم بیشتر شود.»
امام فرمود« به کوفه بر می‌گردی. خداوند فرزندی به نام عیسی به تو داده است و بعد از آن فرزندی به نام محمد و بعد از آن دو دختر نیز به تو می‌دهد. بدان که نام دو پسر تو در صحیفه جامعه در فهرست نام‌های شیعیان ما نوشته شده است؛ و نام‌های پدران و نیاکان آنان و فرزندان آنها نیز تا روز قیامت در آن صحیفه موجود است.»

ابوبصیر می گوید: روزی نزد امام صادق علیه السلام نشسته بودم در این هنگام حضرت به من فرمود: ای ابو محمد آیا امامت را می شناسی؟

عرض کردم: آری، سوگند به خدایی که جز او خدایی نیست امام تو هستی، و دستم را بر زانو ان امام علیه السلام گذاشتم.

حضرت به من فرمود: راست گفتی از او جدا مشو .

ابو بصیر می گوید به حضرت گفتم: می خواهم که نشانه امام را به من عنایت فرمایید.

حضرت فرمود: ای ابو محمد پس از معرفت نیازی به نشانه و علامت نیست .!

عرض کردم: می خواهم ایمان و یقینم فزونی یابد .

امام فرمود: ای ابو محمد به کوفه بر می گردی، خداوند مولودی به نام عیسی به تو داده است و بعد از آن فرزندی به نام محمد و بعد از آن دو دختر به تو می دهد و بدان که نام دو پسر تو در صحیفه جامعه با نامهای شیعیان ما نوشته شده است و نیز نامهای پدران و نیاکان آنان و فرزندان آنها تا روز قیامت در آن صحیفه موجود است.