عبدالرحمان ابن ملجم مرادی یکی از ((پیدایش خوارج|خوارج)) بود که همراه با دو تن دیگر به نام های برک بن عبدالله تمیمی و عمر بن بکیر تمیمی، در ((مکه)) با هم قرار گذاشتند تا ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام| امام علی))، ((معاویه|معاویه)) و ((عمرو عاص)) را بکشند و به این ترتیب جامعه مسلمانان را از فتنه خلاصی بخشند.

عبدالرحمان به ((کوفه)) آمد و با دوستان خود دیدار می کرد. یک بار به دیدار گروهی از طایفه «تیم الرباب» رفت. در آنجا زنی را به نام « قطام بنت شجنه بن عدی» را دید که پدر و برادرش در ((گزارشی از جنگ نهروان|نهروان)) کشته شده بودند. ابن ملجم وی را خواستگاری کرد. زن مهر خویش را سه هزار دینار و قتل امام علی قرار داد. ابن ملجم گفت که از قضا برای همین به کوفه آمده است. وی شمشیر خویش را به زهر آلوده ساخت و در مسجد پنهان شد.

::{picture=imam_ali800.jpg height=600 width=400}::

صبح روز نوزدهم ((ماه رمضان)) سال 40 هجری، هنگامی که امام علی مشغول خواندن نماز یا نافله صبح بود، شمشیر را بر فرق آنحضرت فرود آورد و همین منجر به شهید شدن امام در دو روز دیگر گردید. مردم او را دستگیر کردند. امام علی تا وقتی در قید حیات بود مدام سفارش وی را می فرمود و وصیت کرد که اگر خواستند او را ((قصاص)) کنند تنها یک ضربت به او بزنند.

پس از شهادت امام علی، عبدالرحمان بن ملجم بدست ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام حسن علیه السلام)) کشته شد. در احادیث از پیامبر نقل شده که به حضرت علی فرمود، ای علی، تو به دست شقی ترین انسانها کشته خواهی شد.

منابع: تاریخ خلفا‏، ص 334.