گونه های منتقل شده
هنگامی که
اروپاییان در حدود 200 سال پیش شروع به اقامت در
استرالیا کردند ، حیواناتی را با خود آوردند که عبارت بودند از
گوسفند و
خرگوش که برای تامین غذا پرورش داده می شدند و
گربه و موشهای بزرگ که روی کشتیها زندگی می کردند . بسیاری از این گونه های منتقل شده زندگی در محیط وحشی را ترک کردند .
پستانداران اروپایی به سرعت زیاد شدند و گسترش پیدا کردند . متاسفانه بسیاری از
کیسه داران استرالیایی نتوانستند با این تازه واردها برابری نمایند. امروزه انها به طور جدی در معرض خطر قرار دارند . گونه های منتقل شده ، حیات وحش منطقه ای (محلی) را در سراسر جهان ، صدمه زده اند ، مخصوصاَ نواحی روی جزایر دور دست را از بین برده اند.
گربه ها و موشهای بزرگ در بیشتر جزایر گروههای
مرغان دریایی رابوسیله حمله به والدین
پرندگان و یا خوردن تخم انها ، کاملاَ از بین برده اند و ساکنین محلی و اولیه آن مناطق را در حال گرسنگی (در معرض مرگ در اثر گرسنگی) رها کرده اند. گیاهان نیز می توانند در هنگام انتقال از محلی به محلی دیگر مشکلاتی را بوجود بیاورند. در اوایل قرن نوزدهم
کاکتوسهای تیغه دار (انجیر تیغی) از
آمریکا به عنوان گیاه باغچه ای به استرالیا اورده شدند. تا قبل از دهه 1920 گسترش این گیاه از کنترل خارج شد و ناحیه ای به وسعت 20 میلیون هکتار را پوشاند. نهایتاَ رشد این کاکتوس را کنترل کردند. این عمل با استفاده از نوعی
بید (حشره) کاکتوس خوار، که همچنین می بایست ازکشورهای خارجی آورده می شد ، انجام گرفت.
|
منیس شناور
سنبل آبی بسیاری از راههای آبی
را در نواحی استوایی مسدود می کند.
|
سنبل آبی یکی دیگر از دشمنان شناخته شده
گیاهان است. این گیاه از جنوب امریکا می آید. اما امروزه انسانها این گیاه را در سراسر
نواحی استوایی پراکنده کرده اند . سنبل آبی با رشد زیاد در شرایط گرم ، یک پوشش کامل در رودخانه های با سرعت کم و
دریاچه ها ایجاد می کند. اشکال حیات در زیر این پوشش برای زنده ماندن می جنگند (به سختی تلاش می کنند.)
