1 . یک قاشق نقره ای ( فلزی ) را داخل فنجان چای داغ بگذارید . بعد از چند ثانیه گرم شدن قاشق را بررسی کنید .
2 . موم یک شمع را ذوب کنید . وقتی در حال سرد شدن شکل خمیری به خودگرفت ، تکه هایی از آن را به نقاط مختلف یک میل بافتنی استیل بچسبانید . نوک میله را داخل یک چوب پنبه فرو برید و از آن به عنوان دستگیره استفاده نمایید . سر دیگر میله ( نه انتهای پلاستیکی آن ) را روی یک شمع روشن یا منبع گرمایی دیگری نگه دارید .

مشاهده خواهید کرد که :

قاشق فلزی داغ می شود . میله هم به اندازه ای گرم می شودکه موم ها را ذوب می کند.

توضیح :

مولکولهای چای داغ که به سرعت در حال حرکت می باشند به مولکولهای قاشق ضربه می زنند ، این ضربه ها به مولکولهای بعدی انتقال پیدا می کند و عمل آنقدر تکرار می شود تا اینکه انرژی گرمایی بکلی از فنجان خارج گردد .
همین عمل برای مولکولهای میله و موم هم اتفاق می افتد . فلزات هادی های گرمایی خوبی هستند .
مولکولهای چوب پنبه نمی توانند به آسانی مولکولهای فلزات حرکت کنند بنابراین انرژی گرمائی در آنها راحت منتقل نمی شود .
آیا شما چای داغ را معمولاً از فنجان آلمینیومی می نوشید یا فنجان چینی ؟
آیا ترجیح می دهید که دسته ماهی تابه شما فلزی باشد یا چوبی ؟