یک سال از صلح حدیبیه گذشته بود که پیامبر اسلام اعلام کرد هر کس در سال گذشته از زیارت خانه خدا محروم مانده، آماده‌ی سفر شود. مسلمانان مهاجر از مکه به مدینه، هفت سال بود که برای حفظ آیین توحید، زندگی در سرزمین غربت را بر وطن برگزیده بودند، با اعلام پیامبر اشک شوق در چشمانشان حلقه زد و انبوهی از جمعیت مهاجر و انصار خود را برای زیارت خانه خدا آماده کردند.

دو هزار نفر همراه پیامبر به راه افتادند و 60 شتر را نیز برای قربانی همراه بردند. پیامبر در حالی که بر شتر مخصوص خود سوار بود، لبیک گویان همراه یاران خویش وارد مکه شد.
عبدالله بن رواحه زمام شتر پیامبر را در دست داشت و با صدایی رسا اشعاری می‌خواند. پیامبر سوار بر شتر، طواف کرد و با چوب‌دستی خود حجرالاسود را استلام نمود.

هنگام ظهر بلال حبشی به دستور پیامبر بر بالای بام کعبه رفت و اذان گفت. پیامبر مشغول سعی میان صفا و مروه شد و پس از قربانی شتران، اعمال عمره به پایان رسید. مهاجران به خانه‌های خود رفتند، با بستگان خود تجدید دیدار و گروهی از انصار را در خانه‌های خود مهمان کردند. در همین سفر میمونهخواهر ((ام فضل (لبابه)|ام فضل))، همسر عباس عموی پیامبر، داوطلب شد با پیامبر ازدواج کند و پس از اینکه مسلمان شد، با پیامبر ازدواج کرد.
پیامبر نیز طبق قراری که با قریش داشت سه روز بیشتر در مکه نماند و روز سوم همراه یارانش مکه را به سوی مدینه ترک کرد.

منابع:

• سیره ابن هشام، ج4، ص12
• مغازی واقدی، ج2، ص731
• فروغ ابدیت، ج2، ص677