از
پیامبر گرامی اسلام پرسیدند منظور از « عالین» در آیه‌ی «
استکبرت ام کنت من العالین » چیست.
حضرت فرمود: منظور، من و
علی و
فاطمه و
حسن و
حسین است. ما در «سرادق عرش*» خداوند را تسبیح می‌گفتیم و ملائکه نیز از تسبیح ما تسبیح می‌گفتند. و این مربوط به دو هزار سال قبل از خلقت
حضرت آدم است. آن هنگام که خداوند عزوجل، آدم را آفرید، به فرشتگان فرمان داد بر او سجده کنند، و به ما فرمان نداد. پس همه‌ی
ملائکه سجده کردند، جز
ابلیس که امتناع ورزید.
خداوند فرمود: «
استکبرت ام کنت من العالین » ( تکبر می‌ورزی یا از « عالین» ـ این پنج تن که نام‌های آنان بر سرادق عرش نوشته شده ـ هستی؟)
پس ما ابواب خداوندیم که مردم از آن وارد می‌شوند. هدایت‌یافتگان به واسطه ما هدایت می‌یابند. کسی که ما را دوست بدارد، خداوند او را دوست دارد و وارد بهشتش می‌کند و کسی که با ما دشمنی ورزد، خداوند با او دشمنی می‌ورزد و او را به آتش می‌اندازد. ما را جز کسی که ولادتی پاک داشته باشد، دوست ندارد.
منابع:
- بحار الانوار، ج 29، ص 306، حدیث 120.
مراجعه شود به:
