علی بن ابراهیم ، در تفسیر آیات دوازدهم تا پانزدهم سوره انبیا از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که منظور از «فلما احسو باسنا اذا هم منها یرکضون» ( پس چون عذاب ما را احساس کردند رو به فرار می‌نهند) بنی امیه (و طرفداران سفیانی) هستند که وقتی عذاب خداوند را به وسیله قائم آل محمد احساس می‌کنند، به روم فرار می‌کنند.
آن‌گاه ندا می‌آید که« لاترکضو و ازجعو ما اترفتم فیه و مساکنکم لعلکم تسئلون» ( مگریزید بلکه به خانه‌های خود رو بیاورید و به اصلاح فسادکاری‌های خود که ممکن است مورد بازخواست قرار بگیرید بپردازید.» که منظور، گنج‌هایی است که به یغما برده‌اند. امام علیه اسلام آنان را از روم خارج می‌کند و گنج هایی را که ذخیره کرده‌اند از آنان طلب می‌نماید.
آنها در پاسخ می‌گویند: « قالو یا ویلنا انا کنّا ظالمین. فما زالت تلک دعواهم حتی جعلناهم حصیدا خامدین» ( گفتند: ای وای بر ما، که ما واقعاً ستمگر بودیم. سخنانشان پیوسته همین بود تا آنکه ما همه را طعمه مرگ و شمشیر نمودیم.) یعنی مهدی علیه السلام همه آنان را با شمشیر هلاک خواهد کرد.
منابع: بحارالانوار، ج 52، ص 377، حدیث 180 ـ ص 388،حدیث 206
مراجعه شود به:
شکست سپاه سفیانی در حیره
پناهندگی طرفداران سفیانی به غرب
اعدام هواداران سفیانی
تقسیم اموال هواداران سفیانی
کشته شدن یاران سفیانی
فتح روم پس از کشته شدن سفیانی
