منصور دوانیقی در نامه‌ای برای
امام صادق علیه السلام نوشت: « چرا تو همانند سایر مردم نزد ما نمی‌آیی و با ما آمد و رفت نداری؟»
امام در جوابش فرمود:« ما چیزی نداریم که نگران حفظش باشیم و پیش تو هم از آخرت خبری نیست که به امید دستیابی به آن به سراغت بیاییم؛ نعمتی در دستت نیست که بابتش به تو تهنیت بگوییم و قدرت و حکومتت را مصیبتی نمی‌بینیم که بابتش به تو تسلیت بگوییم. پس آمدن ما نزد تو فایده‌ای ندارد.»
منصور پس از دریافت پاسخ حضرت صادق علیه السلام، در نامه‌ی دیگری نوشت: « منظور ما از رفت و آمد شما این است که ما را نصحیت کنید. »
امام صادق علیه السلام در پاسخش فرمود: « هر کس دنیا را بخواهد، تو را نصیحت نمی‌کند و هر کس آخرت را بخواهد با تو همنشین نمی‌شود.»
منصور با خواندن پاسخ امام گفت: « به خدا سوگند، جایگاه مردم را نزد من روشن کرد و دنیاخواهان را از آخرت خواهان جدا ساخت. و خود او از کسانی است که آخرت را می‌خواهند، نه دنیا را.»
