به متوکل گزارش شد که امام هادی علیه السلام در تفسیر آیه‌ی « یوم یعض الظالم علی یدیه »؛ _سوره فرقان، آیه‌ی 27_ (روز قیامت ظالم دستان خود را به دندان می‌گزد) آن را درباره ابوبکر و عمر می‌داند.
متوکل نمی‌دانست چه کند. اطرافیانش گفتند:« مردم را جمع کن و در حضور مردم از او بخواه که آیه را تفسیر کند. اگر درباره‌ی ابوبکر و عمر تفسیر کرد، مردم خودشان تصمیم می‌گیرند؛ ولی اگر جور دیگری تفسیر کرد، در مقابل یارانش مفتضح می‌شود.»

متوکل دستور داد قاضی ها و بنی هاشم و دوستان امام هادی علیه السلام را یک جا جمع کنند. آن گاه از امام پرسید تفسیر این آیه چیست.
امام هادی علیه السلام فرمود:« خداوند این دو مرد را با کنایه مطرح کرده است و با مخفی نگه‌داشتن نام‌شان بر آنان منت گذاشته. آیا دوست داری از آنچه که خداوند پوشانده، پرده برداری و افشا کنی؟!»
متوکل پاسخ داد:« نه. دوست ندارم.»

منابع:

• بحار الانوار، ج 50، ص 214، ح 26.

مراجعه شود به:

• حاکمان معاصر امام هادی علیه السلام