امام حسین علیه السلام بعد از این که تصمیم گرفت از حجاز به
عراق عزیمت کند در تاریکی شب به سراغ قبر مادرش
فاطمه زهرا سلام الله علیها رفت و در برابر تربت پاکش ایستاد و آن همه بزرگواری و فداکاری و عواطف مادر را به خاطر آورد.
سپس در حالی که قطرات اشک بر صورت مبارکش جاری بود برای آخرین بار با مادر وداع کرد و به سراغ مزار برادرش
امام مجتبی علیه السلام رفت، تربت پاکش را در آغوش گرفت و با قلبی مالامال از اندوه به خانه بازگشت.
شب بود و سکوت مرگ باری که مپرس *** او بود و دو چشم اشکباری که مپرس
مـی رفت و صــدای شیون مادر او *** مــی گشت بلند از مزاری که مپرس
منابع:
- قصه کربلا، ص 69
- حیاة الامام الحسین، ج 2، ص 261.
مراجعه شود به: