هانی بن عروه بن الفضفاض بن عمران مرادی یکی از بزرگان کوفه و رئیس بنی مراد و از یاوران نزدیک امیرمؤمنان بود.
هنگامی که
مسلم بن عقیل از طرف امام حسین علیه السلام به کوفه آمد، هانی کمکهای زیادی به او کرد و خانهاش پناهگاه اصحاب مسلم و محل جمعآوری سپاه شد.
عبیدالله بن زیاد به جستوجوی مسلم بن عقیل پرداخت. وی در خانه هانی بن عروه پنهان شده بود.
ابن زیاد همیشه هانی را بزرگ میداشت و به او احترام میگذاشت. هنگامی که این خبر به او رسید سخت خشمگین شد و هانی را نزد خود خواند و وی را سرزنش کرد. هانی ابتدا انکار و سپس اعتراف کرد؛ اما از تسلیم مسلم به عبیدالله سرباز زد. در نتیجه ابن زیاد وی را دستگیر کرد و با این که رئیس قبیله بود، او را بر زمین کشیدند و بردند. اگر یکی از رؤسای قبایل نیز با استبداد و خشونت ابن زیاد مخالفت میکرد، افراد قبیلهاش جرأت حمایت از او را نداشتند.
سرانجام به دستور ابن زیاد، هانی بن عروه را به همراه مسلم بن عقیل، روز هشتم ذیحجه سال 60هجری، در دارالاماره کوفه گردن زدند و اجساد اّنان را از بالای بام به زیر انداختند.
خبر شهادت مسلم و هانی در بین راه کوفه در محلی به نام « ذات عرق » به امام حسین علیه السلام رسید؛ در حالی که اّن حضرت همراه خانواده به سوی کوفه در حرکت بود .
منابع:
تاریخ طبری، ج4، ص 273؛ مروج الذهب، ج 3، ص 59؛ الفتوح، ج 5، ص 120؛ اعلام زرکلی، ج 2، ص 51
مراجعه شود به:
یارانی که صحابهی پیامبر بودند