هادی خلیفه عباسی «169 - 170 ق / 785 - 786 م»
نامش موسی، لقبش هادی و فرزند
مهدی عباسی بود. پس از مرگ پدرش مهدی عباسی در بیست و سوم محرم 169 به خلافت رسید.
به ظاهر اهل ادب و شجاع می‌نمود؛ ولی بسیار قصی‌القلب و خشن بود و جنایات فراوانی در همان مدت کوتاه خلافت خود مرتکب شد.
قصد داشت برادرش
هارون را از خلافت عزل و فرزندش جعفر را ولی عهد خود کند؛ ولی ناگهان در سن بیست و پنج سالگی در 14 یا 18 ربیع الاول سال 170 ه ق پس از یک‌سال و اندی خلافت از دنیا رفت و علت مرگش نفرینی بود که حضرت
موسی بن جعفر علیه السلام در حق او فرمود.
موسی ملقب به هادی که پدرش او را قبلاً به جانشینی خود انتخاب کرده بود و در ماه‌های آخر عمر، از او می‌خواست که از حقوق خود صرف نظر کند، به عنوان خلیفه شناخته شد؛ ولی او نیز به نوبه خود می‌خواست که برادرش هارون، از حق جانشینی پس از او چشم‌پوشی کند و برای رسیدن به این منظور به زور متوسل شد.
در نتیجه رفتار او، خیزران مادر هارون به معارضه برخاست و خلیفه جدید را مسموم کرد.
شهرت هادی در تاریخ بیشتر به سبب کشتار گروهی از علویان پس از قیام بی‌حاصل آنان در
فَخّ نزدیک مکه است «169 ق / 786 م». خلافت کوتاه‌مدت این خلیفه عباسی، هیچ گونه فرصتی برای برنامه‌ریزی و اعمال سیاسی واقعی برایش باقی نگذاشت.
منابع:
تتمه المنتهی، ص 222، ذکر ایام خلافت هادی عباسی.
