• آدمیان با وجود بهره‏مندی از عقل، پیوسته نیازمند راهنمایی‏ها و دستگیری‏های پیامبران بوده و هستند و برای شناخت ‏راه سعادت و کمال حقیقی خود و برطرف کردن اختلافات اجتماعی، راهی جز پیروی از وحی ندارند.علامه طباطبایی ‏رحمه الله در کنار مبارزه با دیدگاه نص‏ گرایان افراطی که بر تدین بدون تعقل تاکید ورزیده،رابطه مثبتی بین دین‏ داری و خردورزی نمی ‏بینند و همچنین مخالفت ‏با رای خردگرایان افراطی دین ستیز که با وجود عقل، آدمیان را بی نیاز از وحی و پیام آسمانی می‏دانند و همچنین رد دیدگاه خردگرایان‏ افراطی دین دار که دین را صرفا در محدوده عقل می‏خواهند و حتی سخنان خردگریز و فوق عقل دین را بر نمی‏تابند، بر عقل ‏گرایی معتدل و میانه تاکید کرده و معتقد است ، نباید به انگیزه حرمت نهادن به عقل ‏از حریم وحی کاست ، یا به منظور حفظ قداست وحی، ارزش و اهمیت عقل را نادیده گرفت. عقل و وحی دو حجت الهی‏اند،از این‏ رو نه تنها بین داده‏های آن‏ها، تعارضی نیست، بلکه از همراهی و هم‏آهنگی کاملی نیز برخوردارند و سعادت بشر در گرو هم‏زیستی همدلانه عقل و وحی است.

• به ‏نظر علامه‏ طباطبایی رحمه الله نیروی عقل در هیچ زمانی نمی ‏تواند به تنهایی و مستقل از وحی، کمال ‏نهایی را بیابد و قانونی فراگیر در صحنه اجتماع حاکم کند، به گونه‏ای که سعادت و کمال بشر را محقق کند. بنابراین بااستناد به حکمت الهی و صفت هدایت در می‏ یابیم که خداوند باید از راه دیگری که همان وحی‏باشد، مسیر هدایت‏ را بر آدمیان بنمایاند و آنان را از چاههای گمراهی و ضلالت رهایی بخشد. پس ‏نیاز بشر به هدایت‏های آسمانی، و نیاز او به دین نیازی ابدی و جاودانه است.

منبع

• ماهنامه پیام حوزه ، شماره 25