برای بیشتر برنامه‌های تلویزیونی تصویرنامه چهارچوب اصلی تمام عملیات برای یک برنامه تلویزیونی است. قالبهای نوشته تلویزیونی تصویرنامه تلویزیونی را به دو صورت می‌توان نوشت 1- یک ستونی چهارچوب و خطوط اصلی متن تلویزیونی یک ستونی ، شبیه فیلمنامه‌های یک ستونی سینمایی است . تمامی جزئیات گفتار بین بازیگران وحرکات آنان ، در یک ستون پهن ،تقریبا به عرض صفحه کاغذ نوشته می‌شود کارگردان یادداشتهایش را درباره نماها و برش دادن نماها با یکدیگر، باخط خود در حاشیه سمت چپ صفحه متن منعکس می‌کند. 2- دو ستونی دراین متن یا تصویرنامه تلویزیونی ،تمام اطلاعات جامع و فراگیر متن در دو ستون نوشته می‌شود . تمامی اطلاعات مربوط به تصویر و حرکت در سمت راست و کلیه اطلاعات مربوط به تصویر و حرکت در سمت راست و کلیه اطلاعات مربوط به صدا در سمت چپ ثبت می‌گردد( گفتار بازیگران ، صداهای ویژه و غیره) تصویرنامه چه وقت نوشته می‌شود؟ برای تمامی برنامه‌های تولیدی تلویزیون ، متن پیشاپیش آماده می‌شود و برای کلیه برنامه‌ریزیها ، تمرینها و ضبط برنامه سند مرجع به شمار می‌رود . در صورت ضرورت ، می‌توان در طول تولید برنامه مختصر تغییراتی در آن داد. برنامه‌های مستند به طور قابل توجهی به "آنچه هنگام فیلمبرداری در دسترس است " متکی‌اند . بنابراین ، این نوع برنامه‌ها براساس یک خط راهنمای تولید ،یا یک متن اولیه فهرست‌وار تهیه می‌شوند. تصویرنامه اصلی و نهایی بعدا و هنگام تدوین)) ، یا به اصطلاح ،جمع وجورکردن نماها نوشته می‌شود. سبک تصویرنامه دربسیاری از موضوعات ،تصویر عامل اصلی است . گفتار و موسیقی با توضیح دادن و بهبود بخشیدن تصویر ،ارزش آن را بیشتر می‌کنند. درمجموعه‌ای از برنامه‌های دیگر ، صدا عامل اصلی است. آنچه گفته یا نواخته می‌شود مهمتر است . در اینجا تصویر ، صدا را پشتیبانی می‌کند. سبک نوشتن تصویرنامه بستگی به مخاطبتان دارد . اینکه ایده‌هایتان را به چه شکل بسط دهید بستگی دارد به مدت زمان برنامه و نوع تولید. نوشته تلویزیونی باید همیشه ساده و روان و براساس گفتار باشد ،نه براساس نوشته .مردم را طوری خطاب نکنید که انگار در یک گردهمایی عمومی سخن می‌رانید. ضمنا بد نیست بدانیم که اندیشه‌های بسیار پیچیده ،افکار بینندگان را مغشوش و تیره وتار می‌کند. کلمات ساده و جمله‌های کوتاه بهتر است. توصیف روشن و ساده مفاهیم هرقدر موضوع پیچیده‌تر باشد ،به همان نسبت ، برقراری رابطه با آن مشکل‌تر می‌شود. مخاطب نمی‌تواند پس از آنکه برنامه را از تلویزیون دید ، در ذهن خود به عقب برگردد تامعنی هرنکته را تشخیص دهد و درک کند. میزان درک آنان به تناسب عادی و خودمانی بودن یا پیچیدگی موضوع برنامه متغیر است . ممکن است اطلاعاتی که می‌خواهیم بدهیم به یک مقدمه و در پایان به یک خلاصه نیاز داشته باشد. در هر موقعیت فقط یک نکته را عنوان کنید و از ارائه اطلاعات بسیار در مدت زمان کم خودداری نمایید . باز کردن موضوع باید به تدریج و طبق اصول انجام گیرد. مطالب را بی‌دلیل و بدون ضرورت تکرار نکنید. هنگامی که چند موضوع به طور همزمان نشان داده شود ،یا بسرعت در یکدیگر برش بخورد ،مخاطب دچار سردرگمی خواهد شد.
فوت وفن نوشتن تصویر نامه تلویزیونی نوشته و متن تلویزیونی باید مفید و قابل اجرا باشد . در یک برنامه زنده ، شاید نیاز به پیش بینی بسیاری از کارهای خاص تولید داشته باشید. برای مثال ،نوشتن متن گفتار اضافی ،تا به یک دوربین که خود را برای گرفتن تصویر بعدی آماده می‌سازد،فرصت کافی برای تغییر مکان بدهید . هنگام خواندن تفسیر روی تصویرهای فیلم یانوار ویدئو ،ممکن است ، جهت هماهنگی تصویر با گفتار ،وقفه‌های حساب شده‌ای در برنامه منظور گردد. یا ممکن است برای انجام یک حرکت یا بازی طولانی ،گفتار طولانیتری گنجانیده شود . بهتر است توضیح و توصیف صحنه‌ها فقط کمی ، جلوتر از تصویر باشد تا مخاطب با بهت و حیرت دنبال مفهوم نما نگردد و گفتار لنگ‌لنگان تصویر را دنبال نکند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
