ابن ابی اوفی از
رسول خدا نقل کرده است که فرمود:
هنگامی که خداوند،
ابراهیم خلیل را خلق کرد، پرده از پیش چشمانش برداشت؛ پس ابراهیم به سوی عرش نظر انداخت و نوری مشاهده کرد.
گفت: « الهی و سیدی، این نور چیست؟ »
خداوند فرمود: « ای ابراهیم، این « محمد »، برگزیده‌ی من است. »
گفت: «کنار او نور دیگری مشاهده می‌کنم. »
خداوند فرمود: « این «
علی » یاور دین من است. »
گفت: « در کنار آن دو نور نوری می بینم. »
فرمود: « این
فاطمه است، در کنار پدر و شوهر خودش. او دوستانش را از آتش دوزخ دور می‌سازد. »
گفت: « دو نور دیگر می‌بینم که درکنار آن سه نورند. »
فرمود: «این دو
حسن و
حسین هستند، در کنار جد و پدر و مادرشان. »
عرض کرد: « 9 نور می‌بینم که این پنج نور را احاطه کرده‌اند. »
فرمود: « اینان امامان نسل اّنها هستند. »
سپس خداوند اسامی ائمه را برای ابراهیم بیان فرمود. ابراهیم گفت: « الهی و سیدی، تعدادی نور گرداگرد این انوار می‌بینم که جز تو کسی نمی‌تواند شمارش کند. »
فرمود:« ای ابراهیم. اینها شیعیان و دوستان آنها هستند. »
ابراهیم از خدا درخواست کرد او را هم از شیعیان و دوستان آنان قرار دهد. خداوند اجابت فرمود؛ و آیه‌ی «
وانٌ من شیعته لابراهیم اذجاء ربه بقلب سلیم » در همین باره نازل شده است.
منابع:
بحار الانوار، ج 36، ص 213و 15- روضه، ص 23و 24.
مراجعه شود به:
جایگاه اهل بیت علیهم السلام پیش از خلقت
سخن پیامبر اکرم درباره حسنین علیهم السلام
بهترین سبط ها
پذیرش توبه حضرت آدم به واسطه اهل بیت علیهم السلام
