پس از شهادت امام حسین علیه السلام، زینب کبری علیهاسلام در سوگ برادر و خاندان خود مدام نوحه سرایی می‌کرد و می‌گریست. هیچ گاه اشک دیدگانش خشک نمی‌شد و شدت گریه‌ و اندوهش کم نمی‌گردید.
زینب کبری هر زمان که به فرزند بردارش ( امام زین العابدین علیه السلام ) نگاه می کرد، مصائب دلخراش روز عاشورا قلبش را جریحه‌دار می‌کرد و طاقتش را از کف می‌برد. غم و اندوه برادرش، چنان او را خرد کرد که پس از شهادت امام حسین علیه السلام، بیش از دو سال زنده نماند و روح پاکش به ملکوت اعلا شتافت.

منابع:

• قصه کربلا، ص 550.
• حیاة الامام الحسین، ج 3، صفحه 428

مراجعه شود به:

• عزاداری خاندان امام حسین علیه السلام در مدینه
• توقف یک شبانه روزه و هاتفی برای زینب