منو
 کاربر Online
772 کاربر online

نوترکیبی همولوگ از طریق جفت شدن بازها

تازه کردن چاپ
علوم طبیعت > زیست شناسی
(cached)



این مطلب از بخش آموزش وب‌سایت المپیاد زیست‌شناسی رشد،انتخاب شده که با فرمت pdf نیز در وب‌سایت المپیاد رشدموجود می‌باشد. برای مشاهده این موضوعات در وب‌سایت المپیاد، به آدرس فهرست مطالب زیست‌شناسی مراجعه کنید. همچنین می‌توانید با کلیک اینجا‌ ، با ویژگی‌های بخش آموزش این وب‌سایت آشنا شوید.


نوترکیبی همولوگ از طریق جفت شدن بازها هدایت می‌شود


اگر به مطالب قبل رجوع کنیم، خواهیم دید که تنها مکانیسمی که میتواند مولکولهای DNA را طی عمل تبادل قطعه در کنار یکدیگر قرار دهد، جفت شدن بازهای مکمل است و به سختی میتواند مکانیسم دیگری را در این مورد دخیل دانست. اگر چنین باشد باید به نحوی زنجیره‌های دو رشته DNA که قرار است عمل تبادل قطعه را انجام دهند باز شده و با یکدیگر پیوند برقرار نمایند. بنابراین عمل تبادل قطعه باید سبب ایجاد نوترکیبی همولوگ شود، بدین معنی که تنها میتواند بین دو قطعه DNA که دارای توالی یکسان یا تقریباً یکسانی هستند رخ دهد و معمولاً‌ چنین قطعاتی در نواحی همتراز کروموزوم‌های همولوگ وجود دارند. تبادل قطعه میتواند بین قطعات همولوگ موجود در نواحی غیرهمتراز نیز صورت گیرد به شرط آنکه این تبادل قطعه سبب از بین رفتن جاندار نشود. به هر حال چنین تبادل قطعه نامساوی می‌تواند منجر به مضاعف شدن یا حذف قسمتی از کروموزوم گردد . در آزمایشگاه با استفاده از نوترکیبی قطعات همولوگ موجود در DNAهای مختلف، گونه‌های ژنتیکی جدیدی ایجاد می‌شوند. بنابراین هنگامی که قطعه‌ای از DNA مخمر که در یک پلاسمید حلقوی باکتری قرار گرفته و تکثیر شده است، دوباره در معرض سلول مخمر قرار گیرد، قطعه فوق میتواند توالی همولوگ خود را یافته، و با آن تبادل قطعه نماید و بدین ترتی پلاسمید در درون کروموزوم مخمر جای می‌گیرد حداقل در باکتریها و مخمرها هر دو قطعه DNA همولوگ به شرط آنکه یکی از آنها واجد یک بریدگی و یا دارای ناحیه‌ای از DNA تک‌زنجیره‌ای باشد می‌توانند تبادل قطعه کرده و یک مولکول نوترکیب ایجاد نمایند.

نوترکیبی از بریدگیها و شکافهای موجود در DNA شروع می‌شود.


با توجه به آنکه هر چه میزان بریدگیهای موجود در DNA بیشتر شود امکان تبادل قطعه بیشتر می‌شود، میتوان گفت که این موضوع احتمالاً بنحوی با شروع عمل تبادل قطعه ارتباط دارد. بنابراین تشعشعات ماوراء‌بنفش و مادون قرمز و نیز مواد شیمیایی فعالی که میتوانند سبب ایجاد بریدگی یا شکاف (یک ناحیه تک‌رشته‌ای در مولکول DNA دو رشته‌ای) در مولکول DNA دو رشته‌ای شوند، همگی میتوانند سبب افزایش عمل تبادل قطعه شوند. همچنین جهش‌هایی که بر روی ژن‌های سازنده آنزیم لیگاز و آنزیم DNA پلیمراز I ایجاد می‌شوند نیز اثرات مشابهی دارند. همانگونه که قبلاً ذکر شد این دو آنزیم قادر به اتصال قطعات DNA در حین عمل همانندسازی و ترمیم می‌شوند. دلیل دیگر اثبات این مدعا آن است که چنانچه یک قطعه DNA مخمر (که هدف ایجاد نوترکیبی آن با کروموزوم سلولی است و در یک پلاسمید قرار دارد قبل از تماس با سلول به کمک یک آنزیم محدود کننده مشخص شکسته شود امکان تبادل قطعه تا هزار برابر افزایش می‌یابد. بنابراین تصور می‌شود که آنزیم‌های سلولی نیز به طریق مشابهی فعالانه از طریق ایجاد بریدگیهای تصادفی (و البته بسیار کم) سبب القاء نوترکیبی در کروموزوم‌های جفت شده (سیناپس شده) در طی تقسیم میوز می‌شوند. در واقع این احتمال وجود دارد که تمام نوترکیبی‌های همولوگ در اثر وجود بریدگی در یک رشته DNA به وجود می‌آیند. حال چه علت این عدم پیوستگی مشخص باشد یا نباشد. به هر حال با توجه به نیمه تصادفی بودن تبادل قطعه میتوان نقشه ژنتیکی را رسم نمود.


پیوند های خارجی

http://Olympiad.roshd.ir/biology/content/pdf/0103.pdf




تعداد بازدید ها: 27162


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..